Misfit de musical (9+)

De cast van Misfit de musical bestaat slechts uit vier piepjonge acteurs, nèt of bijna afgestudeerd, die alle rollen spelen. In de openingsscène zingt het viertal als een hecht ensemble van gezworen vrienden: ‘Zoals wij is er géén één, wij zijn nummer één.’ Om te weten hoe ze vrienden zijn geworden en hier samen op het podium van de grote ‘School Got Talent wedstrijd’ zijn beland, moeten we terug in de tijd.

Vijf kwartier lang zijn we getuige van hun onderlinge intriges, pesterijtjes op school, hartzeer, eenzaamheid. Kleine clashes tussen misfits, buitenbeentjes en het grootste kreng van de school. Dit alles in de geruststellende wetenschap dat het allemaal goedkomt en dat alle rivalen elkaar uiteindelijk zullen omarmen. Niet de goeien winnen van de slechten, iedereen blijkt uiteindelijk goed te zijn. Alles leidt naar een gezamenlijke plek op dat felbegeerde erepodium waar ‘Misfit’ een eretitel is. Dat is een even plezierige als voorspelbare uitkomst en een stuk rustiger kijken voor het jonge publiek dat op deze premièreavond opgewonden in de zaal zit.

Misfit is een onder kinderen populaire film en Netflixserie en werd door Jan Tekstra bewerkt tot musical. Julia (Dewi Inesia) keert na een aantal jaren in Amerika met haar ouders terug naar Nederland. In Amerika was haar leven perfect, op haar nieuwe school moet ze opnieuw haar plek veroveren. Ze wordt weggezet als Misfit door Sterre (Mayke van der Zanden), het populairste meisje van de school. Ze sluit vriendschap met de stoere Magenta (Loïs Bozac), ook een buitenbeentje, maar zo op het oog iemand die een stuk steviger in haar schoenen staat. En ze ontmoet Nick (David van Dam), de ex van Sterre, een zachtaardige jongen met een gitaar die mooie liedjes schrijft. Hij is de zoon van de rector en staat er heel slecht voor op school vanwege zijn passie voor de muziek, dus niemand mag weten dat hij liever gitaar speelt dan voldoendes haalt voor Engels. De jonge acteurs spelen naast hun vaste personage ook een paar andere kleine rolletjes, zoals ouders, de rector of stewardessen in een vliegtuig.

De voorstelling is geënsceneerd als een soort stripverhaal. De karakters zijn allemaal behoorlijk ééndimensionaal en weinig gelaagd, maar het werkt allemaal wel. Het fraaie zwart-witte toneelbeeld van Kathelijne Monnens is een verzameling kleine trapjes en verrijdbare panelen waarop deuren zijn getekend en ziet er bijna uit als de voorkant van een boek. Componisten Fons Merkies en Laurens Goedhart leverden vlotte, overwegend uptempo songs, die de vaart er lekker in houden. De dansende en zingende acteurs, ieder gekleed in een eigen kleur, bewegen zich als een geolied viertal speels in het decor.

Het verhaal is kraakhelder. Wie moet de grote talentenwedstrijd winnen (de prijs is een reis naar Amerika) en wie saboteert de boel? Julia zingt het beste van iedereen, maar kan zij haar zenuwen voor een grote zaal wel de baas? Magenta ziet haar nieuwe bestie liefst niet opnieuw naar Amerika afreizen. Nick wil dolgraag muziek maken maar moet ook voldoendes halen. Sterre vindt dat zij moet winnen en doet haar best om Julia uit te schakelen. Maar uiteindelijk blijkt ook zij een mens met goede kanten en een diep verstopt klein hartje.

Vier kakelverse, jonge acteurs, een fraai toneelbeeld, lekkere muziek, de kraakheldere, vrolijke regie van Anne de Blok met leuke vondsten en veel vaart. Alles is even simpel als effectief. De vijf kwartier vliegen voorbij en de kinderen in de zaal hebben een heerlijke avond die niet beter had kunnen aflopen.

Foto: Boy Hazes