Is de caravan van Ben of van Louise? Dat is de inzet van het etentje waar ook de nieuwe partners, Don en Ellis, bij aanwezig zijn. Magne van den Berg laat in Mijn slappe komedie voor vier mensen, een handjevol personeel en een tafel die niet vrijkomt deze ongemakkelijke situatie heerlijk escaleren tot de aap uit de mouw komt: het gaat helemaal niet om de caravan.

De situatie heeft misschien niet eens zo heel veel om het lijf: vier mensen wachten op een tafel in een restaurant. Maar er ligt een heel verhaal achter dit gegeven. Ben en Louise zijn na een lang huwelijk uit elkaar en inmiddels zielsgelukkig met hun nieuwe partners. Er is dus alleen nog de kwestie van de caravan. Ben (Aat Ceelen) heeft ervoor betaald, maar Louise (Raymonde de Kuyper) is eraan gehecht. Ellis (Leny Breederveld) lijkt de houding van Louise maar aanstellerij te vinden en Don (René van ‘t Hof) verzekert dat hij net zo lief een nieuwe koopt, maar ja. Ondertussen blijven ze maar wachten op die tafel die maar niet vrijkomt.

Voor Magne van den Berg en deze vier spelers biedt deze situatie echter meer dan genoeg materiaal voor een voorstelling vol vlotte, geestige en soms subtiel-venijnige dialogen. Louise weet met twee sneren over zijn kleurige blouse Ben helemaal gek te maken of wijst fijntjes op de vermeend opgekropte frustratie van Ellis. De muzikaliteit van de tekst van Van den Berg wordt met veel precisie en ritme  ingekleurd in de regie van Aat Ceelen en Beppie Melissen. Een knikje, een stilte, een wenkbrauw, een blik; tekst en subtekst zijn met veel gevoel voor detail op elkaar gestemd. Die wisselwerking maakt deze voorstelling in elk geval tot een zeer vermakelijke avond.