In het centrum van het Drentse Diever staat een bronzen beeld van Arie Teeuwisse. We zien een man met een ezelskop een naakte vrouw zoenen. Zijn ene hand ligt op haar linkerborst, de andere op haar forse dij.
Het is de verbeelding van de bekendste scène uit Shakespeares Midzomernachtdroom: nadat Puck een beetje te royaal in de weer is geweest met het tovergoedje, slaat het liefdeskompas van elfenkoningin Titania en amateurtoneelspeler Spoel de Wever de verkeerde kant op en bedrijven zij de liefde met elkaar.
Toen ik las dat regisseur Jack Nieborg in zijn nieuwe versie (zijn vierde ondertussen) van Midzomernachtdroom het liefdesthema van het hoofd enigszins verplaatst had naar het kruis, dacht ik eerst: nog nadrukkelijker? Gaat de spitse ezelskop van Spoel naar Titania’s borst en glijdt zijn hand tussen haar benen? Krijgen we hardcore op het Drentse platteland?
Het antwoord: ja en nee.
Nee, want de ezelscène is, zoals veel andere scènes, zo goed als gesneuveld in Nieborgs rigoureuze bewerking. We zien alleen het ontspannen nagenieten.
Ja, want hij heeft de seks een prominente plek gegeven in de liefdesperikelen van de vier jongelieden die naar elkaars hand dingen. Nou ja, hand…
Laten we elkaar niet voor de gek houden met romantisch geneuzel over de liefde, lijkt Nieborg te willen zeggen. Die jonge gasten willen maar één ding. Drank en drugs. En nadat ze, met Puck als dealer, hun spul hebben gescoord is er geen houden meer aan.
Ondanks die nadruk op de hitsigheid van de steigerende jongeheren is deze Midzomernachtdroom vooral een eerbetoon aan d’oprechte amateur. De verhaallijn van de vijf ambachtslieden die een toneelstuk voorbereiden heeft het minst te lijden gehad onder de coupures van Nieborg. Gelukkig maar, want onder aanvoering van Anne Peter van Muijen maken zij er in het spiksplinternieuwe Globe Theater een hilarisch feestje van.
De rol van Spoel de Wever is Van Muijen op het lijf geschreven. Met een zwaar Fries accent zet hij de scènes onverbiddelijk naar zijn hand. In het intieme theater, een secure replica van Shakespeares The Globe, komt hij nog meer tot zijn recht als in de open lucht. In zijn voetsporen overtreffen ook zijn medespelers zichzelf.
Zo is deze voorstelling de gedroomde opening van Dievers nieuwe podium. Traditioneel én eigentijds, meer plat dan verheven (de elfen zijn discogangers).
Shakespeare zal goedkeurend geknikt hebben.
Foto: Koen Timmerman
