‘Weet je wat vroeger het hoogtepunt van mijn dag was?’, vraagt een moeder aan haar zoon. ‘Als jij een middagslaapje deed.’ Hij belde haar met een uitnodiging voor de genderparty van zijn aanstaande baby. De musical MELK van Stichting NANOEK maakt korte metten met de roze wolk van het moederschap. De makers presenteren de voorstelling als een ‘brave new musical’ – en dat is het zeker. Op een score van elektronische muziek laat NANOEK weer een frisse wind waaien door de musicalwereld.

Na Lokroep (2022), waarin verschillende #MeToo-verhalen met elkaar werden vervlochten, neemt MELK alle mogelijke facetten van het moederschap onder de loep. De wensouders bij wie een zwangerschap niet wil lukken. De jonge vrouw die een sterilisatie bespreekt met een onwillige arts: ‘Daar krijg je spijt van!’, zegt de gynaecologe. De overspannen moeder die een plek zoekt waar het rustig is: de meterkast of desnoods de kofferbak van de auto. ‘Wij zijn de moeders, misschien heb je weleens van ons gehoord’, zingen ze bescheiden.

Mylène d’Anjou speelt met verve de meer ervaren vrouwen: de tobbende alleenstaande moeder, die met ironische grappen de was opvouwt. Of de sterk gezongen diva-chanson over een serie minnaars die geen van allen blijvertjes waren. De rest van de jonge cast komt het beste tot zijn recht bij de nummers over multitaskende young potentials die liefde, hoop en blijdschap afwisselen met teleurstelling, spijt en verzet. Hoewel de ene performer een sterkere zangstem heeft dan de andere, komen ze alle zes stevig over het voetlicht.

Het is fijn om een relevante, eigentijdse musical te zien. In de regie van Anouk Beugels rollen de solo’s, sketches, gezongen en gedanste groepsnummers in hoog tempo over het toneel en het publiek vibreert mee. Hartverscheurend is de stille scène van de moeder die haar kind verliest. Overtuigend zijn de wraakfantasieën van de overwerkte jonge moeder, die weer eens struikelt over natte voetbalschoenen. Geestig is het soulnummer, waarin de bolle buiken over het toneel swingen en zingen: ‘Mama is geil’ Mooi is het dat de musical wordt omlijst door een begin- en eindscène met spoken word, waarin de groep in poëtische oneliners spreekt.

Vier schrijvers is wat veel voor één musical. Al zijn de teksten afwisselend en goed geschreven, het leidt ook een beetje tot een overdosis aan moederschapsonderwerpen in verschillende genres. Zo passeren onderzoekscijfers en brede onderwerpen zoals abortus wereldwijd ook nog even snel de revue. Door de overtuigingskracht van de performers is het niet storend, maar met scherpere inhoudelijke keuzes kan de voorstelling nog aan kracht winnen.

Met de oprichting van Stichting NANOEK in 2000 wilde artistiek leider Beugels ruimte maken voor meer experiment en jong talent in de musicalwereld. Een steviger Off-Broadway-circuit in Nederland zogezegd, maar de bomvolle grote zaal van Theater de Meervaart laat zien dat het collectief nú al rijp is voor het grote-zalencircuit.

Foto: Sjoerd Derine