De schoolvakanties groeien in het Maaspodium in Rotterdam uit tot kleine jeugdtheaterfestivals. Een van de gasten tussen kerst en oud en nieuw is het Arnhemse initiatief Sneeuwvonk, waarin actrice Hanneke de Jong en ontwerper Jonas de Witte samenwerken. Ze maakten Het meisje dat in de tafel verdween, een alternatieve versie van Alice in Wonderland. De vormgeving is mooi, maar het verhaal kan beter.

Moeder heeft uitbundig geshopt, daar is ze goed in, maar toen ze de paskamer uitkwam, gebeurde er iets vreemds. Ineens stond ze in een theater. Op het podium zelfs. En dan moest ze nog meespelen ook. Daar houdt ze helemaal niet van. Ze heeft niet zoveel met toneel, ze houdt meer van echte dingen. Ze ziet echt wel dat je door die rare tafel heen kan. Als ze dat ook doet, is dat vooral om te laten zien wat een onzin theater is. Ze heeft helemaal geen zin om zich iets aan te trekken van theaterconventies en voelt zich niet op haar plaats in die wereld. Gelukkig is er de muzikant (Dirk-Peter Kölsch, een gerenommeerde jazzdrummer) die haar de weg wijst. En dan begint zelfs zij een beetje mee te doen.

Als ze niet meer meewerkt aan de voorstelling en wil ontsnappen, merkt ze dat dat niet zomaar gaat. Ze kan het theater pas uit als ze haar rol tot het einde toe speelt. Uiteraard denkt ze dan nooit meer dat theater niet echt is. Je moet meedoen tot de voorstelling klaar is, anders is het einde zoek. En ben jij dat ook.

In de door Sascha van Riel ontworpen ruimte staan de scheve tafel waarin je dus kunt verdwijnen en een muurtje met een fijn behangetje. Daarop worden de mooie beelden geprojecteerd die Jonas de Witte voor de voorstelling heeft bedacht. Paarden galopperen langs, meisjes waaien binnen en tassen door het bos, een enorme theepot schenkt thee.

Bram de Goeij tekent voor script en eindregie. Zijn verhaal roept wel wat vragen op. In de cursus verbeelding voor moeders speelt de magische kijkdoos die haar dochter maakte een belangrijke rol. Zij wil de doos weggooien, want we kunnen niet al die fröbelwerkjes bewaren, toch? Zonder dat ze het beseft laat ze het paard los dat erin zit. Maar waarom zou moeder gaan shoppen met de knutselvrucht van haar dochter? De titel van de voorstelling is mooi, maar waarom verdwijnt er een moeder in de tafel en geen meisje? En wat is de rol van de man met het grote hoofd en het snorretje achter het behang?

De voorstelling komt traag op gang, maar heeft humor, verbeeldingskracht en muziek. En wat inzakkers. De voorstelling, bedoeld voor zes plus, gaat woorden als sinister en macaber niet uit de weg. En terecht. Het meisje dat in de tafel verdween is hoe dan ook een ode aan de magie van het theater.

Foto: Jonas de Witte