Welbeschouwd was de première van MeAtTheZoo niet gisteravond, maar acht weken geleden, op 21 september. Toen postte theatermaker Peerke Malschaert haar eerste vlog op het YouTube-kanaal dat speciaal voor de voorstelling was aangemaakt. In dat filmpje geeft ze vijf Groningse jongeren een opdracht.  ‘Waar ga jij naartoe?’

Die vijf jongeren kennen elkaar niet. Op het podium van het Groningse Grand Theatre ontmoeten ze elkaar, na weken vloggen, voor het eerst. Zouden Jordan, Tom, Demi, Maaike en Kysha via die filmpjes elkaar ondertussen zo goed hebben leren kennen dat er op dat podium spontaan iets moois ontstaat? Was door al dat gevlog het ijs al voldoende gebroken? Dat wilde Malschaert onderzoeken.

Haar eerste filmpje werd op een groot scherm, dat voor op het podium was opgesteld, nogmaals vertoond. Tegen de achterwand stonden de vijf vloggers, allen uitgerust met een dierenmasker, toe te kijken. Totdat ze, op datzelfde scherm, nieuwe opdrachten kregen. De maskers mochten af, ze mochten elkaar voor het eerst in real life ontmoeten. En wat gebeurde er? Niets.

Misschien waren de opdrachten te algemeen en werden ze te weinig uitgedaagd met elkaar in gesprek te gaan, misschien was de stap van privéfilmpjes maken naar met zijn vijven op een groot podium staan te groot. Daar sta je dan, voor het oog van een honderdkoppig premièrepubliek. Jordan vertoont, net als in zijn vlogs, zijn skateboardkunsten, anderen geven keurig antwoord op de op het scherm vertoonde vragen. Een beetje ongemakkelijk en giebelig, zoals dat gaat als je ineens voor de leeuwen gegooid wordt. Pizza’s laten bezorgen om een wat ontspannener sfeer te creëren mocht ook niet baten.

MeAtTheZoo is in potentie best een interessant onderzoeksproject. Wellicht is er zelfs iets moois ontstaan tussen de deelnemers in al die weken. Volgens Malschaert, in haar slotwoord, was dat zeker het geval. Iets daarvan hadden we dan graag willen zien.