Het Haagse herfstvakantiefestival De Betovering programmeert allerlei kunsten voor kinderen, veel workshops en een internationaal programma. Hoe ver het tweetalige kleuteronderwijs in de residentie inmiddels gevorderd is weet ik niet, maar Mavis Sparkle is in elk geval ideaal voor expats van vijf tot tien jaar en hun ouders. De kinderen in de zaal praten vrolijk terug tegen de Engelse werkster. Ook Nederlandse kinderen gun je zo’n vrolijke, onbezorgde voorstelling.

Mavis Sparkle ruimt alles op: niet alleen de uiteenlopende ruimtes die ze al onder handen heeft genomen, maar ook de geesten van de mensen die toekijken. Met zwabbers en dweilen zwiert ze over de theatervloer en intussen babbelt ze er lustig op los, want ze zit vol vrolijke, optimistische, positief gestemde verhalen. Vooral als het tea time is, dan gaat ze er eens goed voor zitten. De koekoek uit de klok geeft aan wanneer het zover is.

We maken Mavis Sparkle (gespeeld door Eve Robertson, vreemd genoeg vermeldt het festival die credits nergens) mee als ze haar klus ongeveer af heeft. Ze moet verder, maar weet nog niet waarheen. Iemand als Mavis Sparkle vindt altijd wel wat.

Haar steun en toeverlaat bij het poetsen, en überhaupt in haar leven, is een wonderbaarlijk multifunctioneel kastje. Dat herbergt niet alleen alle schoonmaakspullen, zoals een dweilwagentje met een eigen wil, maar ook haar verleden: de herinneringen aan haar ouders bijvoorbeeld. Haar vader was een goochelaar, haar moeder de danseres Aurora. De koekoek vertelt wanneer het weer tijd is voor a little magic.

Mavis wil graag iets laten zien van dat verleden. Zelf kan ze ook een beetje goochelen. Met wat simpele trucjes en aankleding roept ze de sfeer op van de Britse vaudevilletraditie, waar haar ouders in bloeiden. Haar kastje is een verzameling trucs op zich; daar komen steeds nieuwe verrassingen uit. De actrice van de M6 Theatre Company uit Rochdale, niet ver van Manchester, manipuleert het heel handig, alsof ze al honderden voorstellingen achter de rug heeft. En misschien is dat ook wel zo. De compacte show loopt als een horloge en biedt telkens weer iets nieuws. Zo woont in het kastje ook de egel Spike, die Mavis als baby heeft gevonden en nu bijna op eigen pootjes de wereld in mag gaan. Ook het snuffelende neusje van Spike mist zijn effect niet. Schrijvers en regisseurs Gilly Baskeyfield en Dot Wood weten hoe ze hun publiek kunnen raken.

Onder de magie in het leven valt ook het noorderlicht. In Engeland schijnt dat meer te leven dan in onze streken; ook Joanna Lumley (Patsy in Absolutely Fabulous) ging ooit op tv op zoek naar Aurora Borealis, omdat ze daar in haar jeugd een kinderboek over had gelezen. Mavis gaat dan ook graag in op de advertentie om een vuurtoren op de Shetland Eilanden te gaan schoonmaken. Daar boven in Schotland kun je als je geluk hebt het noorderlicht zien.

Mavis Sparkle is een jeugdtheatervoorstelling die nadrukkelijk teruggrijpt op vroeger en niks vernieuwends heeft, maar zo liefdevol en zorgvuldig is gemaakt dat je ieder kind een paar van zulke voorstellingen per jaar gunt. Dit is de magie van het theater in een elementaire vorm.

Foto: Lewis Wileman