Gershwin Bonevacia is Martin Luther King, een jonge zwarte man, vol idealen en verwachtingen, een man die een droom heeft die ons nog altijd inspireert. Tegenover hem is een ouder geworden Frank Sheppard de tegenstem, de oude man die Martin Luther King nooit heeft mogen worden, doordat hij in 1968 werd vermoord, een man vol twijfel en teleurstelling.

De plek waar dit stuk wordt gespeeld is De Nieuwe Kerk aan de Dam in Amsterdam, in het kader van een tentoonstelling We Have a Dream, over Gandhi, Mandela en King, vol foto’s, documenten en videofragmenten over deze drie grote visionairen. Op maandag 15 januari werd daar in een overvolle kerk een theatrale monoloog over King gespeeld op Martin Luther Kingdag, de derde maandag van januari, ter gelegenheid van de geboortedag van de zwarte leider.

Het is de derde in een reeks van drie monologen (die over Nelson Mandela wordt woensdag 17 januari herhaald), geproduceerd door Stichting Julius Leeft!, geregisseerd door John Leerdam, de onvermoeibare voorvechter van multicultureel theater. Paulette Smit heeft de tekst van de monoloog geschreven. Er is hartveroverende muziek bij van Harto Soemodihardjo, gezongen door een geweldig trio bestaande uit Tarif Heljanan, Anna Makaloy en Janine La Rose.

Geprojecteerde foto’s van Martin Luther King en zijn gezin, van de strijd voor de burgerrechten in de Verenigde Staten en politieke gebeurtenissen in de jaren zestig vormen de achtergrond voor een eenvoudige maar overtuigende voorstelling. Dichter en voordrachtskunstenaar Gershwin Bonevacia kruipt heel herkenbaar in de huid van de jonge King, dominee, activist, schrijver, maar vooral een begenadigd spreker voor grote massa’s demonstranten.

Hij vertelt over zijn jeugd, over zijn liefde voor vrouwen, over hoe hij worstelde met de godsdienst. Hij wil blijven vasthouden aan geweldloos verzet, voor de burgerrechten en tegen de oorlog in Vietnam. Profetisch zegt hij dat het leven niet ophoudt met de dood. Martin Luther King is inderdaad zeker niet vergeten, al is hij op 4 april 1968 in Memphis vermoord. ‘We shall overcome’ zingt het trio met een overweldigende kracht. Toch wordt er ook gezegd: We hebben nog een lange weg te gaan. Dat geldt des te meer nu Trump president van de Verenigde Staten is. Zijn nieuwe ambassadeur in Nederland, de in ons land geboren Pete Hoekstra, was zijn verblijf hier al begonnen met kritische Nederlandse journalisten geen antwoord te willen geven op vragen over zijn omstreden uitspraken over Nederland.

Maar deze maandagavond was Pete Hoekstra uitdrukkelijk aanwezig in De Nieuwe Kerk bij deze voorstelling over zijn progressieve landgenoot. Zijn bezoek was niet aangekondigd en er waren, behalve ikzelf, geloof ik, geen journalisten aanwezig. Ik vroeg hem na afloop hoe hij de voorstelling vond: hij was uitzonderlijk enthousiast. Hij had begrepen dat men er het land mee in wil, maar Hoekstra vindt dat er nog meer mee kan gebeuren: ‘Het is niet alleen het goede spel van de acteurs, maar ook de boodschap van de voorstelling, die belangrijk is. Het zou de moeite waard zijn die ook naar de Verenigde Staten te brengen.’

Foto: Stichting Julius Leeft!