In de geestige solo Lucifers gaat de jonge theatermaakster en actrice Anneke Sluiters een pact aan met de duivel. Aanzienlijk ernstiger is de toon van schrijfster en actrice Wies Fest in de dubbelsolo What am I doing, where am I going. Jeugdfestival Tweetakt opende met twee eigen producties van jonge theatermaaksters met wie al een band was opgebouwd in eerdere edities. Talentontwikkeling is als altijd een belangrijk gegeven binnen het concept van Tweetakt. 

Sluipend komt ze op, om snel op een afgebakend stukje vloer te gaan staan waar met tape het woord ‘safe’ geplakt staat. Bleek gezicht en felrode haren, actrice Anneke Sluiters heeft het frêle voorkomen dat vloekt bij het felrode T-shirt dat ze draagt en de dito legging. In de hoop van haar slechte en kwade gedachtes af te komen gaat Sluiters gewapend met  props als lucifers, haarborstel, haarlak en verf het gesprek aan met de duivel in haarzelf.

Sluiters studeerde twee jaar geleden af aan HKU Theater in Utrecht en speelde onder meer bij Golden Palace, Bonte Hond en Abbatoir Fermé. Tweetakt toonde al eerder solowerk van haar (toen ze nog studeerde), vorig jaar maakte ze Horror voor Tweetakt samen met theatermaakster Willemijn Zevenhuijzen.

De bizarre wereld die Sluiters tijdens het openingsprogramma van Tweetakt in de kleine studio van Het Huis creëert lijkt aanvankelijk bloedserieus, maar als halverwege de voorstelling steeds meer relativering intreedt is het publiek volledig met haar mee. Met heel simpele fysieke middelen en props weet Sluiters geestige beelden te creëren. Neem de draak die ze realiseert door met een haarspray langs haar gezicht te doen of het goedje uit haar mond spuit terwijl ze een theatrale achterwaartse beweging maakt met haar bovenlijf.

Sluiters schakelt voortdurend en gemakkelijk, van een stijf gamefiguurtje transformeert ze in een chaotisch maar innemend pubermeisje. Daarnaast zingt Sluiters ook nog eens fantastisch, terwijl ze zichzelf met een paar tokkels op haar dwarsliggende gitaar begeleidt. Wat een performer en wat een geestige solo!

Hoe anders is het sobere werk van Wies Fest, afgestudeerd aan dezelfde opleiding, dat vooral leunt op tekst. In haar dubbelprogramma toonde ze dezelfde middag A whole lot of nothing, een monoloog in werklicht die begint met een poëtische  tekst van Lorca. Maar waarin Fest uiteindelijk een YouTube-video naspeelt van een meisje dat demonstreert hoe ze zich opmaakt. De solo stond vorig jaar al op Tweetakt, en werd tijdens het ITs Festival geselecteerd voor de jongemakerstoernee ITs on Tour. Speciaal voor Tweetakt creëerde Fest een tweede solo als reactie op A whole lot of nothing.

What am I doing, where am I going is een monoloog interieur in een enkel spotlicht over iemand die graag leuk gevonden wil worden. Fest toont zich opnieuw een begaafd taalvirtuoos. Ingehouden fluistert ze dat wat we meestal alleen maar denken. Hyperbewust van elk klein detail van zichzelf verspreidt ze haar onzekerheden. Ging de eerste solo vooral over uiterlijke schijn, de tweede schetst een personage vol zelftwijfel. Fest eindigt haar solo met een wilde dans op David Guetta’s She Wolf (Falling to pieces). Zal volgend jaar in deel drie het beest in Fest dan los komen, net zoals in Sluiters solo van deze openingsdag? Daar lijkt het wel op.

Foto Lucifers: Anna van Kooij