Een oudere dame, die trouw kijkt naar Zondag met Lubach, maakt zich zorgen over het zielenheil van de presentator. Zeker nadat ze hem (al een tijdje geleden) op EO-televisie in debat heeft gezien met Tijs van den Brink. De dame schrijft Lubach een brief, waarin zij zich afvraagt of deze goddeloze wel kan liefhebben, of het leven zonder God wel zin heeft, en of hij wel weet wat goed en fout is. Het doet natuurlijk absoluut niet ter zake of die brief bestaat, maar hij blijkt een handig handvat voor de zeer geslaagde theatershow Lubach Live op het Leidseplein.

Lubach is een vaardige schrijver, en heeft de nodige podiumervaring opgedaan met het improvisatiegezelschap Op Sterk Water en het tamelijk krankzinnige Monica da Silva Trio, de naam van het duo Tim Kamps en Lubach. Maar de grote nationale (en zelfs een beetje internationale) doorbraak kwam natuurlijk met Zondag met Lubach, dat in 2014 met een tamelijk bescheiden twee tot driehonderdduizend kijkers begon en inmiddels stabiel rond de miljoen zit.

Dat succes heeft ervoor gezorgd dat hij met zijn theatershow niet hoeft uit te wijken naar de vestzaktheatertjes, maar dat hij twee weken de Amsterdamse Stadsschouwburg kan uitverkopen. Of ITA, zoals het theater op het Leidseplein tegenwoordig heet. Lubach: ‘Klinkt als een jongerenhonk in Almere Buiten.’

Delen van zijn televisieshow heeft Lubach meegenomen naar het theater, zoals de Amerikaanse showopkomst met veel lichteffecten en kabaal, en het gebruik van een mengpaneel, waarmee hij zijn verhaal in beeld en geluid kan illustreren of oppimpen. Net als in de tv-show is Lubach in het theater snel, gevat, serieus en heeft hij een zak vol goede grappen bij zich.

Er zijn al recensies verschenen van zijn aanloop naar de première van de serie in Amsterdam. Ofschoon het hart van de voorstelling hetzelfde is gebleven, heeft Lubach na die recensies niet stil gezeten. Zo gebruikt hij een zeer recent debat tussen Thierry Baudet en Kees van der Staaij, dat te zien was op de site van het Reformatorisch Dagblad, om de levensgevaarlijke onzin van Baudet nog eens glashelder bloot te leggen. Ook maakt hij Baudet af in een geweldig lied over seksuele vaardigheden. Nadeel van dat hilarische lied is dat Baudet daarin als een gewone sukkel wordt neergezet, terwijl dat interview-onderdeel juist duidelijk maakt dat Baudet meer dan een sukkel is.

Het succes van zijn zondagse televisieshow heeft Lubach ook geleerd dat je publiek kan manipuleren en voor een idee kan gebruiken. In zijn theatershow heeft hij een briljante methode bedacht om te inventariseren waar voor Nederlanders (o.k. zijn eigen publiek natuurlijk, maar toch) de grens ligt bij een #metoo geval. Interessante uitkomst. De omgang met het publiek in de zaal is door de inspeelperiode heel soepel geworden. Naast echt onverwachte situaties, weet Lubach zeer behendig ook strak voorbereide onderdelen te verkopen als improvisaties.

Lubach heeft beloofd dat hij in het theater persoonlijker zou worden dan op tv. Het laadje dat hij echt wil opentrekken is gevuld met godsdienst. Nieuw is dat niet, want atheïsme is een van zijn stokpaardjes. Stiekem hoopt Lubach trouwens toch dat er een hel is, want daar horen de klootzakken thuis die ambulancepersoneel in hun werk hinderen. Misschien zijn Lubachs argumenten om God als een menselijk sprookje te zien, waar hij niets mee te maken wil hebben, niet zo origineel, maar sinds Spinoza heeft niemand daar iets extra’s aan toe weten te voegen, dus waarom zou je dat van een cabaretier wel verlangen. Het gaat naast in de inhoud om de vorm, die de inhoud geloofwaardig moet maken. De gekozen beelden van Lubach zijn zowel interessant als zeer humoristisch en leveren een avond topamusement met inhoud op.

Foto: Coen der Hoeven