In een klimaat van global warming, recycling en groene stroom schreef Duncan Macmillan in 2011 Lungs, een stuk over liefde in een tijdperk van duurzaamheid. Drie jaar later brengt Studio Dubbelagent de Nederlandse vertaling Longen naar het theater.

Macmillan schreef in Lungs over milieuvervuiling en de dilemma’s van een jong stel in een wereld die onder hun voeten wegsmelt. Opmerkelijk is dat Macmillan thematiek en vorm heeft weten te verenigen in dit stuk. In de regieaanwijzingen heeft hij aangegeven dat het stuk zonder decor gespeeld wordt en dat er in de enscenering geen visuele plaatsmarkeringen gegeven mogen worden door licht, mime of rekwisieten. Het stuk bedient zich van een zekere spaarzaamheid in theatrale middelen en steunt volledig op dialoog.

In de Nederlandse vertaling van regisseur Teunkie van der Sluijs spelen Laura de Boer en Teun Kuilboer snapshots uit een liefdesverhaal. In snijdende dialoog bespreken zij hun kinderwens en waar het naartoe moet met de wereld. Zij zijn ‘goed volk’. Ze lezen boeken, gaan naar moeilijke arthouse films en denken na, maar is dat genoeg reden om nog een mens op de wereld te zetten?

Zij spelen dit op een verhoogde vloer van schuimrubber, waarin op het achtertoneel lichtgaten in de vorm van een mensenlichaam zijn gemaakt. Of Eddy van der Laan en Pepijn Rozing in hun vormgeving tegemoet zijn gekomen aan de wens van de schrijver van een decorloos stuk is dus discutabel. Wel wordt de voorstelling volledig verlicht door led- en spaarlampen, wat Longen een milieuvriendelijk avondje uit maakt.

In hun spel bedienen De Boer en Kuilboer zich ook van een zekere theatrale spaarzaamheid. Het acteerwerk is weinig fysiek en ingetogen, maar waar het spel aan theatraliteit inlevert wint het in tekstbehandeling. De Boer en Kuilboer razen als een wervelwind door de lastige dialoog. De ingetogenheid van het acteerwerk wekt de indruk dat de toeschouwer stiekem een kijkje neemt in de meest intieme momenten van een liefdesverhaal. Het publiek wordt meegenomen in een achtbaan waarin emotionele zaken rationeel benaderd worden en rationaliteit met emotie wort geïnterpreteerd. Wanneer deze rit tot stilstand komt blijft de zaal stil achter.

Longen van Studio Dubbelagent is in al zijn ingetogenheid een indrukwekkend liefdesverhaal. Duncan Macmillan is er op papier in geslaagd om de romantische liefde aan de hand van een hedendaagse crisis te doen herleven en Studio Dubbelagent maakt van dit intrigerende script een intieme voorstelling met een groen randje.

Foto: Rik Engelgeer