In de solovoorstelling Litanie schetst Naomi Seine een direct, persoonlijk en openhartig portret van ingrijpende gebeurtenissen in haar leven. De originele bewerkingen van de chansons van Jacques Brel geven een ontroerend beeld van haar emotionele zoektocht als jongvolwassene.
‘Wie heeft dit gedaan?’, Seine stelt de vraag waar zij geen antwoord op krijgt. Vier stoelen op een leeg toneel geven een beeld van een gezin. De vier stoelen staan recht tegenover elkaar. Een afwisseling van monologen in de vorm van brieven aan haar vader, bekentenissen aan het publiek en gesprekken met haar familie maken hoorbaar hoe de breuk in haar gezin ten grondslag ligt aan de worstelingen in haar leven.
Ze confronteert zichzelf met haar eigen manipulatief gedrag en ontrafelt in de liederen en poëtische teksten hoe zij omgaat met de onderliggende diepe angst om alleen te zijn. ‘Als je weggaat wat blijft dan over?, zegt Seine. ‘Het is een sleutel die ik niet heb gevonden en een deur waarvan ik niet weet waar die staat.’ Het verlies van onvoorwaardelijke liefde is niet simpel op te lossen door een persoon de schuld te geven of schuld op te eisen zoals de vraag ‘wie heeft dit gedaan?’ doet denken.
Seine neemt het publiek mee in hoe zij omgaat met grote levensvragen over liefde en hoe je geleerd wordt om anderen en jezelf lief te hebben. Ze hervindt de chansons van Jacques Bril, op elektronische muziek. De galmende en diepe noten van de synthesizers in combinatie met de zuivere uithalen van Seine creëren een hypnotiserend effect vol emotie die het publiek raakt. Litanie is een kwetsbaar en invoelbare zoektocht naar (zelf)acceptatie met een transformatieve kracht.
Foto: Veerle Bastiaanssen
