De slijmjurk bestaat ook als kledingstuk. Bart Hess maakte haar, voor Lady Gaga. Ze wilde iets met alien en met geboorte. De Eindhovenaar stortte vijftien kilo prut over haar uit en Vogue publiceerde de foto’s. Hess werkt ook samen met choreografe Nanine Linning: hij maakte bijvoorbeeld de kostuums voor Silver, een voorstelling over de relatie tussen mens en technologie. In het programma van festival Motel Mozaïque stond een performance van hen samen op het programma.

In een hoek van de hal van de Rotterdamse Schouwburg speelt de voorstelling Howl van Spinvis en Amos Ben-Tal. Direct daarna moet de performance Liquified van Nanine Linning en Bart Hess ergens in dezelfde hal gebeuren, maar waar? Het programma loopt wat achter op het schema en er is nog niks te zien.

Dan staan er ineens twee blokken centraal in de hal met de contouren van twee zittende lichamen erop. Ze zijn helemaal bedekt met een soort zwartgrijs rubber, dat glanst in het licht. Vanaf hun armen hangen slijmerige slierten en vellen neer op hun heupen. Ze zitten in een gestolde plas van de glimmende koek waarmee ze ook bekleed zijn. Ze bewegen minimaal, een teen bijvoorbeeld, een spier trilt, en de aandachtige beschouwer ziet ze ademen. Dat kan gelukkig nog wel, dankzij een tapirachtig slurfje voor hun mond.

De mensen in de hal ruiken en voelen aan het materiaal. Spinvis, klaar met de voorstelling, pakt een enkel vast. Er worden volop foto’s gemaakt. Eigenlijk maken de toeschouwers de performance; de lichamen zijn alleen maar, in hun oliepap. Na een tijdje worden ze weer weggereden.

Het contrast tussen een kennelijk aanwezig levend wezen en de plastic soep waarin het is verdwenen is een spannend gegeven, omdat de menselijkheid gereduceerd wordt. Hess houdt wel van het grotesk-unheimischche, van de vervorming van het menselijke – ga naar zijn site, klik ‘about’ aan en probeer de blik van het bleke wezen te weerstaan. De fascinatie van Lady Gaga is goed te begrijpen; ook bijvoorbeeld Iris van Herpen en Walter van Beirendonck werkten met hem samen. Het lichaam is zijn canvas, niet alleen voor siliconensmurrie, maar ook voor andere vervormende stoffen en smart textiles. Hess moet veel kennis hebben van scheikunde en materialen.

En die arme danslichamen? Hopelijk krijgen die hierna rollen waarin ze meer van zichzelf kunnen laten zien.

Foto: Parcifal Werkman