De Dixie Desert Girls gaan het in Las Vegas helemaal maken. Maar nu nog even niet, want het countryduo is met de auto over de kop geslagen in Death Valley. Terwijl de twee toekomstige sterren op hulp wachten, vluchten ze in dromen over zandsteden en in meerstemmige liedjes. In een oude garage in Leiden is […]
De instructies die de bezoekers van Boom Chicago aan de Rozengracht voor aanvang van Limbo meekrijgen zijn duidelijk: ‘Blijf de hele voorstelling op je stoel zitten, beweeg zo min mogelijk en laat je stoel staan waar hij nu staat. De acts zullen naast, onder en boven je plaatsvinden. Enjoy.’
De bezwerende, onheilspellende beats en tonen van Elyas Khan (gecomponeerd door Sxip Shriley) halen een jongeman uit het publiek het podium op. Of eigenlijk, zijn lichaam. Want pas op het podium wordt hij wakker en wordt hij gedwongen om zijn lichaam onder controle te krijgen. Een hele opgave als je zo lenig bent als een slangemens en je lichaam zich in de gekste bochten wringt. Het publiek reageert met ongeloof, lichte afschuw en uiteindelijk uitbundig applaus. Elyas laat de jongeman af gaan, hij heeft naar behoren gepresteerd. De toon is gezet; welkom in Limbo.
In rap tempo volgen de klassieke circusacts in een modern jasje elkaar soepeltjes op. Tapdansen, acrobatiek, dans, vuur en natuurlijk kunsten op grote hoogte. Dit alles ondersteunt door live muzikale begeleiding die electro met brass en hiphop mengt. Ook de acrobaten nemen af een toe een instrument in hun handen. Het zijn multitalenten met veel gevoel voor show. Ze spelen met het publiek, troeven elkaar af en laten maar al te graag de kracht en sensualiteit van hun afgetrainde lichamen zien.
Bij elk onderdeel zit het publiek op het puntje van zijn stoel en is de spanning te snijden. Ook de wat langzamere en ingetogener acts doen niet onder voor bijvoorbeeld de vuurvreter.
In het kleine Boom Chicago zit je zo dicht op de acrobaten dat je elke spier kunt zien trillen en het zweet van het ene lichaam naar het andere kan zien verplaatsen. Dat laatste voegt alleen maar meer spanning toe aan de choreografieën.
Eerlijk is eerlijk; De verhaallijn is dunnetjes. De opzet met de jongen die Limbo in wordt getrokken is enkel bedoeld om de avond te openen en het publiek in de juiste ‘mood’ te krijgen. De lijn wordt niet doorgetrokken of afgemaakt. Was dit wel gedaan dan was Limbo meer geweest dan een vermakelijke avond vol met show, acrobatische hoogstandjes en muziek, waar deze recensent zich geen seconde bij verveeld heeft.
Foto: Daniel James Grant