Een prins en prinses, rode rozen en liefdevolle kussen, in het nieuwe programma Levedeliefde (6+) van Introdans voor de Jeugd komt het allemaal voorbij. Maar gelukkig wordt er ook flink aan elkaar gesnuffeld en laten twee mannen hun bravoure varen om elkaar in de armen te sluiten.

Rode puntmutsjes en broeken die zo nu en dan wijd open worden getrokken, waarna er even een twijfelend handje boven zweeft. Het korte, maar krachtige duet uit Ohad Naharins Anaphase is speels, suggestief en een stuk minder braaf dan een aantal andere stukken.

Van een verrassende inventiviteit is Bread-Peace van David Middendorp. Met hun stoere dans lijken de twee mannen in overalls in het begin weinig kneedbaar. Toch worden hun harten ontsloten als zij de liefde zien opbloeien tussen twee broden. Met dit op afstand bestuurbare duo – later zelfs met nakomeling – is dit liefdesduet goed gemaakt en geestig, een terecht blijvertje op het repertoire van Introdans voor de Jeugd. Net als Pas de Danse van Mats Ek, een sterk geconstrueerd stuk voor twee mannen en twee vrouwen.

Met vijf choreografieën voor de pauze en twee erna, is Levedeliefde flink gevuld. Een open changement waarbij twee kroonluchters uit grote houten kisten op het toneel omhoog worden gehesen en, even later, gekleurde lampenbolletjes die in de verte onder het nog laaghangende voordoek flitsen, kunnen echter op net zoveel bewonderende uitroepen rekenen als de dans zelf.

Levedeliefde bevat slechts twee Introdans-premières. De zoektocht naar een geliefde in het duet uit de choreografie Longing van Ivgy & Greben leidt naar een rozentuin waar zij haar prins aantreft. Maar hun liefde gaat niet helemaal over rozen op de rode loper die het paar voor zich uitrolt. Nacho Duato’s afsluitende Sinfonia India is veelzijdig en bijna onnavolgbaar snel waardoor verveling geen moment de kans krijgt om toe te slaan in deze voor jonge kinderen wat meer uitdagende choreografie op basis van academische dans.

(Longing foto: Hans Gerritsen)