In Square Two gaat circustheatercollectief Tall Tales Company op zoek naar nieuwe blikrichtingen op het dagelijks bestaan. Ze ontleden de publieke ruimte als een verzameling zichtbare en minder zichtbare codes en patronen die voortdurend op elkaar ingrijpen. Wie met die blik naar de stad kijkt, ziet overal lijnen, reeksen en ritmes – in het stratenplan, de winkelende massa, een bakstenen muur, ons eigen gedrag. (meer…)
Circus over een moeizame liefde? Het kan. Maartje Bonarius en Harm van der Laan, samen Tall Tales Acrobatics, studeerden in 2012 af aan de circusopleiding van Rotterdam en proberen sindsdien een leven in circusland op te bouwen. Op grond van hun voorstelling Langs zou je denken dat dat wel gaat lukken.
Harm is een jongen met een gekweld hoofd. Hij geniet van het jongleren, maar als het op communicatie aankomt, slaan onzekerheid en twijfel toe. Alle briefjes die hij schrijft, worden boze, onwillige propjes die zich er zelfs tegen verzetten om weggegooid te worden.
Vier meter boven hem woont Maartje op haar platform. Ze leest wat, maar kan ook niet zonder beweging. In de banden die aan haar plafonnetje hangen, hangt ze graag ondersteboven. Als ze een hemdje laat vallen, ontmoet ze haar onderbuurman. Die weet totaal niet wat hij aan moet met dit uit de lucht gevallen mooie meisje. Hij kan geen woord uitbrengen, maar krijgt dankzij zijn jongleerkunsten toch contact. Dat leidt tot een choreografietje voor twee ongemakkelijke mensen vol speelse acrobatiek.
Langs (geen ideale titel) is een relatie in een notendop en in sneltreinvaart. Als ze elkaar beter kennen, slaat de sleur toe. Harm verandert van onbeholpen in ongevoelig. Maartje wordt bazig en dwingend. En toch blijven ze hunkeren naar contact. Harm blijkt plotseling toch in staat tot romantische acties: hij komt aan met wijn en een roos, maar de kaars vliegt in brand en hij gaat ook nog even op haar voet staan. Maartje houdt een ontroerende liefdesmonoloog, buitelend in haar lange doek, maar Harm hoort het niet.
Langs is een circusvoorstelling met een motto van Henry David Thoreau: ‘Miljoenen mensen die gezamenlijk eenzaam leven: dat is het leven in de stad.’ In het nieuwe circus zijn de bijzondere verrichtingen, zoals jongleren, acrobatiek of goochelen niet meer het doel, maar de middelen om het verhaal te vertellen. Dat verhaal kan in Langs hier en daar beter. Waarom blijkt Harm bijvoorbeeld tegen het einde van de voorstelling ineens wel tekst te hebben? Toch is dit een sterk voorbeeld van hoe je circus kan gebruiken in het theater. Verliefde acrobatiek bestaat, en boos jongleren ook. In het nieuwe circus moet de artiest ook acteur zijn, en dat lukt Harm van der Laan en vooral Maartje Bonarius goed.
Luc van Esch (die ook de regie deed) en Jasper Boeke zorgden voor sfeervolle muziek. Zo dragen alle theaterelementen bij aan een bijzondere en gewaagde voorstelling. Langs is namelijk uiteindelijk geen vrolijk verhaal, en dat is atypisch voor het circus. Maar het kan. Zo breid je het traditionele circusrepertoire uit.