De Nationale Opera heeft een voor de hand liggende maar heel gelukkige beslissing genomen. Toen de regering aankondigde dat de theaters vanwege de corona-epidemie van vijf uur ’s middags tot vijf uur ’s ochtends gesloten moeten blijven, is besloten alle voorstellingen van Verdi’s opera La Traviata in matinees om te zetten, die om 14.00 uur beginnen en vóór 17.00 uur ophouden. (meer…)
Een eerste blik op het decor maakt duidelijk dat deze opera geen goed einde zal kennen: het roept onmiddellijk de schermen op die tussen patiënten hangen op de intensive care. En slecht loopt ook deze pocketversie van Verdi’s La traviata af. Al sterft Violetta ditmaal niet door tuberculose, maar als gevolg van een geslachtsverandering.
Regisseur Dorike van Genderen zocht naar een meer eigentijds equivalent van een relatie die moeilijk stand kan houden en haalde haar inspiratie bij de trans community. Hier geen vader die niet kan accepteren dat zijn zoon samenleeft met een courtisane, maar een vader die niet kan accepteren dat zijn zoon houdt van een transgender.
In 2018 schreef de Nederlandse Reisopera voor het eerst een Concept Challenge uit, een ontwerpwedstrijd speciaal voor jonge theatermakers. Waar Violetta in Verdi’s tijd door schaamte en vooroordelen omgeven was omdat zij een ‘courtisane was’, valt Violetta in deze productie ten prooi aan hetzelfde gevoel van schaamte en maatschappelijke afwijzing omdat ze zich gevangen voelt in een verkeerd lichaam.
‘Durf jezelf te zijn’ is het concept van Van Genderen, maar waar Verdi zocht naar actuele schokkende onderwerpen, kun je je afvragen of een transgender tegenwoordig nog wel zo schokkend is. Bovendien: als er één genre is waarbij traditionele man- en vrouwpatronen vaak doorbroken worden, dan is het wel opera.
Wel intrigerend is het arrangement voor klein ensemble van Kenneth Roberts, waarbij vijf strijkinstrumenten en drie blaasinstrumenten met verve de rol van een groot orkest op zich nemen. De musici van het Noord Nederlands Orkest zijn geplaatst op het achtertoneel, waardoor de solisten alle ruimte krijgen om te schitteren.
Foto: Annina Romita
Ik heb ook het genoegen mogen smaken om bij de première van La Traviata van de Reisopera in Zwolle aanwezig te mogen zijn. En in de eerst plaats vielen mij eveneens de ultra-goede prestaties van de vocalisten op. Met name Aylin Sezer (Violetta) en José Simerilla Romereo (Alfredo) stegen tot indrukwekkende hoogten. De acht musici onder leiding van Alistair Digges speelden inderdaad de sterren van de hemel. Met deze onderdelen van de recensie kan ik het dus eens zijn. Maar wat ik niet begrijp uit de Theaterkrant-recensie, zijn de twee notities dat het onderwerp ’transgender’ heden ten dage niet gewaagd zou zijn en dat er in de opera al vaker man-vrouwpatronen doorbroken zouden zijn.
De reacties op deze opera op Twitter, Instagram en Facebook (ook vooraf) geven ondubbelzinnig aan dat veel vaderlandse burgers nog (lang) niet klaar zijn voor de acceptatie van transgenders en de plaats die zij zouden moeten innemen in de samenleving.
Verder is m.i. in de historische opera’s het zien van een mevrouw in een mannenkostuum (of andersom) van een heel andere orde dan een zaak als een geslachtsveranderende operatie…
In die zin is de delicate wijze waarop regisseur Dorike van Genderen dit niet alledaagse gegeven in een opera als La Traviata heeft, verwerkt alleszins verdedigbaar. En dit in zowel artistieke zin (concept, uitvoering) als in een maatschappelijk relevante zin.