Als een driekoppig monster – bewaker van de onderwereld (of in dit geval: het onderbewuste) – staan ze samen in een grote regenton in het midden van de minipiste van de kleine, volgepakte circustent op de Parade: kwetsbaar dicht op hun publiek, niets om zich achter te verschuilen. Ze spuwen hun observaties richting toeschouwer, hoe ze walgen van mannen, vrouwen, kinderen, ouderen, de dingen, zichzelf. Walgelijk en goudeerlijk tegelijkertijd, niets menselijk is hen vreemd.

Deze rigoureuze, van plot gestripte bewerking van Stella Bergsma’s debuutroman Pussy album (2016), is een theatrale exploratie naar de krochten van het vrouwelijk bewustzijn: op momenten onethisch, hatelijk, ongenuanceerd, tegenstrijdig en hilarisch. Te vaak, leggen de makers uit in voorverhalen in de Volkskrant en NRC, worden vrouwen geacht altijd maar lief en charmant te zijn. De makers willen hiermee benadrukken dat vrouwen, net zo goed als mannen, ook duistere gedachtes hebben.

Bij binnenkomst en op het einde zien we het drietal (Damaris de Jong, Shelley Bos en Pip Lucas) met vastgetimmerde glimlach op hun gezichten, lieflijk dansen op I Can See Clearly Now. Het middenstuk is een tot een half uur uitgerekte seconde waarin de spelers ontvouwen wat er ondertussen zoal in hun hoofden schuil kan gaan. La Misanthrope ontvouwt zich zo tot een bevrijdende deconstructie van de immer geduldige, harmonieuze en charmante vrouw.

De Jong, Bos en Lucas vormen sinds hun afstuderen in 2020, tijdens de eerste coronagolf, samen het feministische acteurstrio Collectiet. De jonge spelers imponeren met hun trefzekere, intense spel en groot gevoel voor muzikaliteit en ritme: binnen de vierkante meter waarin ze zich vrijwel de volledige performance bevinden, schakelen ze voortdurend in mimiek en emotie, waardoor het drietal – dat elkaar afwisselend aanvult, bijvalt of tegenspreekt – een spannende meerlagigheid en broeierige opbouw in de soms erg rechtlijnige teksten aanbrengt.

La Misanthrope is daardoor een boeiend theaterstatement waarin vorm en inhoud op spannende wijze een dialoog met elkaar aangaan. Het maakt bovendien zeer nieuwsgierig naar omvangrijker werk van deze performers.

Foto: Neeltje de Vries