Met aangrijpend klein spel sorteert De Nationale Opera met ‘La Bohème’ een grote emotionele impact ****
Het meest opvallende aan de reprise van de pocketversie van La bohème van de Reisopera is de vernieuwde instrumentatie. Niet langer piano, cello en klarinet, maar een arrangement voor percussie en piano. Dat levert enkele verrassende momenten op, maar ondanks de inzet van de twee musici en de solisten, brengt deze pocketversie niet de traan die een zelfs maar half geslaagde productie van Puccini’s geliefde opera als vanzelf oproept.
La Bohème is immers een onvervalste tranentrekker, die, zoals het hoort, slecht afloopt. Naar eigen zeggen huilde Martin van Amerongen altijd als hij een productie van La Bohème gezien had. ‘Niemand is er tegen bestand,’ schreef hij. ‘Niemand!’ Volgens Van Amerongen kwam dat door het libretto, dat inderdaad schaamteloos op de emoties van de toeschouwer inspeelt. De arme dichter Rodolfo (Denzil Delaere) wordt verliefd op zijn al even arme buurmeisje Mimi (Zinzi Frohwein) wanneer zij lucifers komt lenen: ‘Che gelida manina’; ‘Wat een koude handjes!’ Uiteraard beantwoordt Mimi zijn liefde meteen, maar zij lijdt aan tuberculose en sterft aan het eind. Frohwein heeft precies het juiste stemgeluid voor Mimi, verleidelijk en kwetsbaar ineen. Zij krijgt sterk tegenspel van tenor Delaera, maar het is Gloria Giurgola die straalt als Musetta en alle aandacht op zich weet te verstigen.
Op de achtergrond rommelt het bij het tweede operagezelschap van ons land. Waar andere operagezelschappen vol enthousiasme de sprong vooruit wagen nu er weer meer mogelijk is, beperkt de Reisopera zich tot kleinschalige pocketversies. Pocketversies die de Reisopera in het verleden ontwikkelde om jong talent een kans te geven in een kleine en intieme setting. Die producties worden echter nu in de grote zaal gepresenteerd, naast een wél grootschalige meezing-Messiah.
Een volledig programma voor het komend seizoen ontbreekt vooralsnog en in alle stilte is een nieuwe artistiek leider gepresenteerd met louter een zakelijke achtergrond. Fors geïnvesteerd wordt ondertussen wel achter de schermen. Er is een gelikte nieuwe site en het regent nieuwe functies voor managers, coördinatoren en medewerkers marketing, communicatie en voorlichting – in een veelvoud van wat ooit in de lange geschiedenis van de Reisopera nodig was, zelfs in de jaren dat er acht grote producties per jaar werden gerealiseerd.
Foto: Annabel Jeuring