Schoenen uit. Tas en smartphone inleveren. Na een handen-was-ritueel betreed je een grote lichte ruimte. Daar wacht een vrouw met een pot vanillestokjes. ‘Wil je even ruiken?’ Tja, waarom ook niet eigenlijk? Het publiek kiest een stoel binnen een cirkelformatie. Theatermaakster Marte Boneschansker strijkt neer in de open middenruimte. (meer…)
De jaloezie dwingt hem op de knieën, drijft hem tot waanzin. Hij laat zich vallen, slaat zijn vuisten tegen de grond. Het dreunt maar door zijn hoofd: wat doet zij met die pianist? Wat gebeurt er tussen zijn vrouw en de man die Beethovens Kreutzersonate met haar speelt? Is het de muziek? Bedriegt zijn eigen geest hem? Of gonst er inderdaad lust tussen hen?
Jaren eerder ontmoette Karsten (Tom Van Landuyt) Hannah (Angela Schijf) op een vernissage. Zij speelt viool op het openingsfeestje van een tentoonstelling, zo’n feestje met moderne schilderkunst waar alleen cava en prosecco wordt geschonken. Hij is meteen ondersteboven. Ze zijn verliefd, de muzikale bohemien en de macho zakenman.
Gebaseerd op de novelle van Lev Tolstoj uit 1891 maakten Naast de buren Antwerpen en t,Arsenaal Mechelen Kreutzersonate, als het verlangen maar stopt. In het onstuimige liefdesverhaal, dat is opgebouwd rond de Kreutzersonate, spelen pianist Nikolaas Kende en violiste Jolente De Maeyer die beroemde sonate van Ludwig van Beethoven. Links op het toneel staat de vleugel en speelt zij viool, rechts spelen de acteurs. Regisseur Michael De Cock zette hen in die twee werelden die soms mengen, soms los van elkaar bestaan.
Waar Karsten eerst valt voor Hannahs onstuimigheid, lijkt dit hem in de loop der tijd juist angst aan te jagen. Ze wil vrij zijn, maar wat betekent dat voor hem? Is hij onzeker, zoals zij hem toeschreeuwt? Ziet hij dingen die er niet zijn? Beethovens sonate en het spel van Schijf en Van Landuyt raken in elkaar verstrikt, vloeien uit elkaar voort en spreken in elkaar door. Het eindresultaat is een poëtisch schouwspel dat knap de balans vindt tussen heftig en intiem, tussen muziek en acteren.
Foto: Nicola Dinoia
We begrepen er helemaal niets van,. Jammer dat er geen pauze was. Ik denk dat we dan naar huis waren gegaan. Wij wllen graag naar het theater,. Maar moeten wel op onze uitgaven letten. Dit waren de duurste kaartjes die we hebben gekocht Baaaaalennnnn
Prachtige, aangrijpende voorstelling! Wat een vakman/vrouwschap! We hebben genoten! Chapeau!