De koning is dood en een opportunist neemt het land over. Ad interim, maar hij doet alles om de komst van een nieuwe koning te dwarsbomen. Het volk mort. Wat het nodig heeft, is een gewone jongen met een hart van goud en wat tegenwoordig een hands on-mentaliteit heet. Ideaal materiaal voor een jeugdboek.

Koning van Katoren is van 1971, maar niet kapot te krijgen. Net zoals de schrijver: Jan Terlouw is ook aan zijn zoveelste leven bezig. Het verhaal is ook te mooi.

Op De Parade heeft de held van het verhaal zijn kroon al op. Dorian Bindels speelt Stach, die best bereid is om te vertellen hoe hij op de troon terecht is gekomen. Om te beginnen: waarom wilde hij eigenlijk koning worden? Nou, z’n oom zei dat hij dat maar moest doen. Zo kiezen De Nachtdieren wel vaker de simpele oplossing. Het is natuurlijk ook behoorlijk onmogelijk om een boek van honderdzestig bladzijden in een half uur theater voor zes plus te vangen. Dat schrijver Job Römer de foute minister die de zaken waarneemt Stach vijf proeven laat doen in plaats van zeven, is verstandig.

Stach rekent af met geloof in valse autoriteiten, geeft een wapenfabriek die de omgeving verpest een nieuwe toekomst en mobiliseert het volk, zodat hij van een toren kan springen. De zesjarigen zullen weinig snappen van de schuifelende kerken van Uikumene (religieuze spanningen), maar Bindels, Jonata Taal en Bart Sietsema gebruiken het gegeven graag voor een lied, dat ze opvallend goed zingen. De laatste speelt ook toetsen, bij blues (als een opdracht niet lukt) en bossa nova (bij succes).

In de regie van Roderick Bredenoord brengen De Nachtdieren een compacte Koning van Katoren in het theater. En nu het boek lezen, kinderen. En aan je ouders vragen wat Jan Terlouw allemaal bedoelt.

foto Peggy de Haan