De financiële schade door de coronacrisis is nu al enorm, en het einde is nog niet in zicht. Wat de theatersector te wachten staat, is nog ongewis. Wat zijn de verhalen achter de cijfers? Theaterkrant gaat in gesprek met zzp’ers uit de theatersector: waar doen ze het van? (meer…)
Het is even wennen nu Kikker en zijn vriendjes niet meer getekend zijn, maar als poppen op toneel staan. Met achter die poppen volwassen spelers die ze bedienen. Maar het loopt allemaal op rolletjes en er is een echt Kikker-verhaal.
Een Kikker-verhaal heeft twee belangrijke thema’s: avontuur en vrienden. Met die vriendschap zit het wel snor. Als de vrienden van Kikker een vallende ster zien, mogen ze een wens doen die ze niet mogen verder vertellen. Kikker gaat proberen om toch hun wens uit te doen komen, terwijl zijn vrienden ervoor proberen te zorgen dat ook híj een vallende ster ziet.
Het thema avontuur bereikt een hoogtepunt wanneer Kikker en Varkentje samen Eend willen doen geloven dat ze op de maan is geland. Varken – nu maanvarken geheten– heeft een ruimtemasker met voelsprieten op. Maar de belichting maakt pas echt alles maan-achtig.
Muziek, belichting en andere theatrale effecten maken dat de theater-Kikkerverhalen iets meer vleugels krijgen dan die van de eenvoudig getekende Kikker in boek en op tv. Maar ook niet te veel. Er is heel soms een mooi gezongen meerstemmig akkoord in een van de liedjes van Fons Merkies en Laurens Goedhart. Er is een piepklein ander kikkertje dat op de maan plaatsneemt. Pas aan het einde, als de vrienden in een luchtballon boven de wolken zweven, wordt er uitgepakt met sterrenhemel, kunst- en vliegwerk.
Zoals gezegd, het is even wennen aan die poppen. Dat lukt uiteindelijk wel omdat de bespelers goed geoefend aan het werk zijn. Heel wat uurtjes moeten daaraan vooraf zijn gegaan. Regisseur en bespeler van de Kikker-pop Wesley de Ridder gaat onvermoeibaar door, met het zweet in zijn hemd. Poppen hebben een vaste mimiek, maar je kunt er soms ook meer mee. Zoals alle vrienden volmondig mee laten zingen waarmee het publiek van elk het verhemelte ziet, iets wat we kennen van de aankondigingen van die andere kikker van de Muppet-show. Maar wanneer een speler twee vogels aan zijn handen over het toneel laat vliegen, went dat weer niet: hij blijft een meneer met twee grote ovenhandschoenen met snavels.
De makers hebben er alles aan gedaan om de Kikker in het theater op die in de kinderboeken en op tv te laten lijken. Dat is ze gelukt. De voorstelling speelt tot maart door het hele land. Het zelfvertrouwen van de makers is zelfs zo groot dat er voor de voorstelling al een vervolg werd aangekondigd.
Foto: Boy Hazes