‘Benen lopen rennen hollen draven (…) heen, en weer. En weer heen en weer.’ In Kapot (8+) van Tuning People spreken en bewegen drie vreemde figuren ritmisch en soepel door een ruimte met witte voile gordijnen.

Het zijn kelners, of organisators, hoe dan ook mensen die alsmaar drukdrukdruk zijn. Een uitgekiende choreografie ondersteunt hun perfectiedrang; alles moet tot in de puntjes verzorgd en doordacht zijn. Dankzij de uitgekiende regie van Karolien Verlinden glijden ze soepel door de ruimte en de smetteloos witte gordijnen, als kunstschaatsers op een spiegelgladde ijsvloer.

Kapot  gaat over imperfectie, over schijn ophouden en hoe streng mensen voor zichzelf en anderen kunnen zijn. De drie personages, elk prachtig vormgegeven door respectievelijk Lukas Smolders, Bram Kelchtermans en Laetitia Janssens, ontsporen geleidelijk. Ieder op zijn of haar eigen manier. Hun diverse fysiek en persoonlijkheden vullen elkaar prachtig aan. En langzaam brokkelt de vernislaag af, de kelners die alles zo strak in de hand leken te hebben, vallen aan hun eigen perfectie ten prooi. Met slappe benen, knikkende knieën, een onhandige laatste poging tot het verzamelen van het (gebroken) servies, met voeten die niet meer willen lopen.

Het is allemaal best indringend, maar de absurde stijl en het strakke ritme maken dat Kapot een koddige en toch meeslepende voorstelling is, die het jonge publiek op een mooie manier introduceert in ritmische beweging, geluid en taal.

Foto: Tuning People