In een soort houtjetouwtje caravan annex zelfgebouwde hut hangen drie kinderen in hangmatten en postzakken. Dat hangen doen ze op twee manieren. Ze hangen letterlijk, kronkelend in hun rommelige, maar inventieve habitatje. En ze hangen verveeld, zoals je doet in ellenlange kerstvakanties. (meer…)
Vrolijke kreetjes op zaterdagochtend in De Krakeling. Vanmorgen koekeloeren tientallen kinderoogjes naar een man zonder huis. Hij woont in een jas en knutselt met plastic buizen. Al is rommelen met rauwe spaghetti veel cooler, en dansen op scheetgeluiden helemaal ‘de shit’.
In het muzikale Jaszak (2-6 jaar) van jeugdtheatergezelschap Simone de Jong Company duiken acteur Toon Kuijpers en muzikant Niels Vermeulen in het brein van de allerkleinsten. Geïnspireerd door Sheltersuit, een wind- en waterdichte jas voor daklozen en vluchtelingen, maakt de regisseur een vervolg op Kluizelaar; een stuk over alleen zijn en thuiskomen.
In Jaszak heeft de man zonder naam geen huis. Hij woont naast een lantarenpaal op een afvalberg. Soms schuilt hij onder karton tegen de regen. Kuijpers kruipt, sluipt en kronkelt zich een weg door de kou. Gelukkig woont hij in een jas, die aandoet als cocon. Waar de broekspijpen beginnen kunnen ook zijn armen in, en de capuchon tussen zijn benen houdt tegelijk zijn kruis warm.
De opzwepende muziek door componist Vermeulen (bas, knoppen, synthesizers) speelt in op elke beweging van Kuijpers. Hij rijgt een reeks van niet-bestaande geluiden aaneen, die de guppies hier en daar imiteren. Maar ook op fysiek vlak is het stuk leerzaam, want dansbaar. Iedere voetstap heeft een eigen klank, elke zwaai klinkt anders. Hoewel de voorstelling langzaam op gang komt (er wordt niet gesproken) en het jonge publiek even moet wennen, draait het al snel uit op een partijtje.
Soms is ons hoofdpersonage een schelpdier, dan weer een onderzeeër; alles speelt Kuijpers met de volste overgave en verbazing van een kind dat voor het eerst daglicht ziet. De reacties uit het publiek zijn onbetaalbaar. ‘Hij is echt vies!’, ‘Meneer, meneer, mag ik ook dansen?’. Een meisje op de achterste rij zwaait met haar eigen broodtrommel wanneer Kuijpers noedels opwarmt in een pvc-buis.
Jaszak duurt 45 minuten en is daarmee net iets te lang voor het beweeglijke publiek. Na afloop kunnen de handjes en de voetjes los tijdens een interactief naspel. Er is droge spaghetti voor zwaardgevechten en Vermeulen springt rond als een kikker met de hele meute als opgetogen Bremer Stadmuzikantjes achter zich aan.
Foto’s: Kamerich Budwilowitz
