Een grijze dame uit Groningen stapt na afloop van ISHterious in De Meervaart achter de microfoon, die voor een informeel nagesprek op het speelvlak (toneel-op-toneel) staat. Ze vraagt naar de turnachtergrond van de vier dansers, zo indrukwekkend vindt ze de salto’s en eenarmige handstanden. De mannen lachen verrast. Een balletopleiding dan? Nog harder gelach. Wij komen van de straat, roepen ze trots.

Helemaal waar is dat natuurlijk niet. De vier dansers die tijdens deze improvisatievoorstelling op aangeven van dj Irie (Irie Weergang Bove) samen een uur performance opbouwen, hebben al lang hun sporen in het theater verdiend. Oorspronkelijk zijn ze wel autodidact in hun dansdiscipline, zoals breakdance, popping, locking of vogue. Maar inmiddels hebben ze als professionals reeds zo veel voorstellingen op hun naam staan, dat ‘van de straat’ eerder een goed gecultiveerde geuzennaam is.

Breakdancer Dietrich Pott, alias Dietje en herkenbaar aan zijn stevige knot van dreadlocks, toerde met zijn Surinaamse hiphop/breakdancegroep door de Benelux, stond met ISH al op het grote toneel in Narnia en Jungle Boek, danste bij AYA en liet tijdens B-Boy van MAAS zien hoe onderlinge rivaliteit, blessureleed en battle-codes van invloed zijn op een lange carrière als breakdancer. Pom Arnold (alias Pom the Bom, met baardje) deed mee aan diezelfde B-Boy, toerde rond de wereld met The Michael Jackson Immortal World Tour van Cirque du Soleil, scoorde op televisie tijdens talentenjachten en danste bij Alida Dors in Rebound.

Jason Winter (ook dreads) ontdekte zijn danstalent tijdens So You Think You Can Dance, volgde een opleiding in urban dans en danste in Isabelle Beernaerts Ne me quitte pas. Zijn specialiteit naast hiphop: het bespelen van de hang, een slagwerkinstrument bestaand uit twee op elkaar geplaatste, stalen schalen. Daar haalt hij tijdens ISHterious veel echoënde klankreeksen uit.

Tot slot ontpopt popping- en vogue-specialist Patrick Karijowidjojo (winnaar van The Ultimate Dance Battle 2011) zich als de aanvoerder van het kwartet. Hij heeft de meest funky swing in zijn lijf, waar Dietrich en Jason meer aards en atletisch ogen en Pom inderdaad geregeld als bommetje rond knalt.

Wat ze alle vier gemeen hebben: tijdens de lockdown zijn ze niet los kunnen gaan op het podium; ze voelden zich beperkt in hun interactie. Ze beginnen ISHterious dan ook liggend in vier windrichtingen, sluimerend in hun eigen bubbel. Gaandeweg breken ze ieder met hun specialisme uit hun traagzame houding. Langzaam begint de energie tussen hen te stromen en worden ze steeds meer een groep van individuen in plaats van een kwartet eenzaten.

Toch komt ISHterious nog niet genoeg op stoom. Dj Irie graaft zich in achter zijn turntable, drumcomputer en sampler en bouwt nog te weinig aan een soundscape met spannende beat. Van de broodnodige improviserende interactie met de dansers is weinig merkbaar.

De dansers lijken nog te snel tevreden. Het uitgangspunt van ISHterious – alles kan en mag, zolang de dansers maar afstand bewaren –  wordt losgelaten. De opzet oogt vrijblijvend. Je ziet de afspraken voor improvisatie-oefeningen door het optreden heen, zoals een met lucht vullende, onzichtbare ballon die de vier langzaam uit elkaar drijft. Wat je mist is een eigenwijze, spannend opgebouwde flow, eigen aan het ervaren ISH Dance Collective onder artistieke leiding van Marco Gerris.

Foto: Sjoerd Derine