Op basis van de verhalen van zeven jongeren en acteur Kimberley Agyarko schreef auteur Sanne Schuhmacher een tekst over integreren zonder achterom te kijken. Agyarko en theatermaker Dimphna van Kempen laten in A country inside my head zien dat dat nog niet zo gemakkelijk is. (meer…)
Twee keer is de dansshow InsiDe-out van het Internationaal Danstheater geprogrammeerd in het eigen theater de Doelenzaal. De vijf nieuwe werken voor en door dansers van het gezelschap lijken daarmee vooral bedoeld voor intimi.
Een van de makers is Patrick Radu. Sinds 2012 is hij aan het gezelschap verbonden. Eerder was hij te zien bij het Scapino Ballet Rotterdam en in tv-programma’s the Ultimate Dance Battle en Everybody Dance Now. Radu en nog drie dansers met uiteenlopende achtergronden werden uitgedaagd een werk te maken in de lijn en traditie van het dansgezelschap. Vijf creaties geënt op culturen en landen. InsiDe-out is met het werk van Jeroen van Acker, William Lü, Patrick Radu en Mathilde van de Wiele een zorgvuldig opgezet palet van zoetsappige Internationaal Danstheater-kleuren.
Het programma opent met White Out van Jeroen van Acker. Dansers die eerst nog getrokken bewegingen maakten in de lucht grijpen nu wild om zich heen op zoek naar houvast en een horizon. Ze vallen, draaien en wijken voor elkaar uit. Van Acker liet zich inspireren door het white out effect, een verminderde zichtbaarheid en contrast door sneeuw of zand. Het resultaat is een eendimensionaal werk met enkele frases van interessant bewegingsmateriaal.
Daarop volgt Strip van Patrick Radu, een risicovolle poging om de botsende culturen en spanningen in Gaza te vatten in dans. Een onderwerp waaraan veel choreografen zich niet zouden durven branden. Het ene na het andere mooie muziekje wordt ingestart. Met zwiepende losse haren en zenuwachtig tikkende handjes stapt Radu in de valkuil van het sentiment.
Opvallend is de nadruk op de esthetiek van de dans en bovenal de sterk romantische gevoelswereld van de vier makers. William Lü, die zijn dansopleiding genoot in de VS en daar ook ervaring opdeed als choreograaf, weet dit tot grote hoogte te brengen met zijn A light in the sky. Elk jaar is de Chinese horizon verlicht met hoop gevulde wensballonnen. Lü vertaalde dit naar een inventief en origineel decor van witte hanglampen en een leunstoel volgeplakt met post-its. Met oprechte dans door een van de jongste danseressen van het gezelschap ontstaat er een speels geheel van suikerzoet jeugdsentiment en toekomstdromen.
Het Internationaal Danstheater neemt de verantwoordelijkheid hoog op om een broedplaats te zijn voor makerstalent. Met dat uitgangspunt krijgt Mathilde van de Wiele terecht de ruimte om twee werken te tonen met de technisch sterke en energieke dansers van het gezelschap. Zowel het duet Through the looking glass als het groepswerk Red star line zijn trefzekere uitingen van deze Belgische danseres.
In het eerste werk legt zij een melancholische overgave, sensualiteit en zorgzaamheid vast tussen man en vrouw geïnspireerd door muziek waar Monteverdi’s barokke Amor dové la fe’ aan ten grondslag ligt. Met schaduwspel en overtuigende duetten laat zij menig vrouwenhart in de zaal sneller kloppen.
In het ‘feel good’ werk Red star line vertelt zij het verhaal van vele mensen die met hun koffer onder de arm hun continent achterlieten op zoek naar een beter bestaan. Het bevat vrolijke expressieve dans die de associatie oproept met klassieke musicals als West Side Story en Mary Poppins. Met de opbouwende patronen en verhalende thematiek is het een werk dat zich uitermate goed leent voor een grotere voorstelling. Hopelijk zien we haar terug.
Foto: Sebastiaan Peelen