De Bulgaarse Zhana Ivanova laat zich graag inspireren door de patronen en systemen van het dagelijkse leven. Ze opereert op het snijvlak van theater en beeldende kunst en is een van de genomineerden van de Prix de Rome 2013. In Het Veem Theater toonde ze deze week haar nieuwe project Flip sides, dat een archief […]
Op zoek naar hun belevingswereld observeerde de Duitse mimespeelster en theatermaker Jolika Sudermann de peuter. Zonder franje toont ze in Infanten de theatrale vertaling van die waarneming, waarin met vallen en opstaan de wereld wordt ontdekt.
Een jonge vrouw kijkt het publiek in, langzaam vertrekt haar gezicht en verschijnt een pruilmond. Uit de mond klinkt een geluid, eerst voorzichtig zeurend, dan zwellen de pruttelende klanken aan tot een drammerig gekrijs. De beheerst opgebouwde huilbui kent nog meer kleuren, soms is het even stil als de mond wijd open staat bij een geluidloze uithaal, of transformeren tonen tot een puntgave aria. Ook speelt om de mond regelmatig een voorzichtige lach, die de innemende trots toont van de enorme geluidsproductie. Het ontdekken van de stem is een avontuur, waarin emotie en sensatie elkaar afwisselen. Het herkenbare en geestige gegeven werkt op de lachspieren.
Wand, vloer en objecten worden uitvoerig verkend, daarin draait alles om de zintuiglijke sensatie van vorm, gewicht en structuur. De twee spelers van Infanten, Hilde Labadie en Gwayne Toemere, kruipen in de peuterrol en stappen er weer uit. Ze gieten de ontdekkingstocht van het staan en lopen in de vorm van een wedstrijdje en met vallen en opstaan lukt het hen door de ruimte te waggelen. Het is een komisch gezicht, twee volwassenen met het onzekere evenwicht van peuters die nog maar net kunnen staan.
Alles wat zich afspeelt na de indrukwekkende openingssolo van Labadie kent minder theatraliteit. Niet dat de overige scènes van Infanten oninteressant zijn, wel hebben ze een minder dwingende impact. Theatermaker Sudermann houdt zich in, want al ligt de kolder aan de oppervlakte, nergens worden fysieke kenmerken of handelingen clownesk. En al glijdt Infanten daarmee in de droge observatie, Sudermann is wel in staat een zeldzame wereld te tonen waarin aan mislukking, hulpeloosheid en onmacht ook positieve waarden worden toegekend. Leven, lijkt ze daarmee te willen zeggen, gaat nu eenmaal met vallen en opstaan.
Foto: Peter Empl