Twee vergeten schrijvers uit Nederland. Tijdens hun leven waren ze heel populair, nu leest bijna niemand ze nog. We vieren hun honderdste verjaardag en dus krijgen ze weer wat aandacht. Ook in het theater. Fred Delfgaauw maakte al jaren geleden voor de schouwburg Kronkels over Simon Carmiggelt, en nu is, na de vele televisiebeelden, ook […]
Operette in Nederland. Wie niet beter weet, denkt dat het uitgestorven is. Niets is minder waar. Er zijn nog talloze operetteverenigingen in o.a. Hoorn, Wormerveer, Almere, Diemen en Eelde-Paterswolde. En nu is er ook Steven de Jong met zijn voorstelling Im Weissen Rössl. Onder de vlag van de Firma Rieks Swarte doet hij de romantische verwikkelingen in het Oostenrijkse hotel aan de Wolfgangsee herleven.
Dat doet hij niet alleen. Zijn tegenspeler is Ferdi Janssen. Hun combinatie is er één uit de hemel. Het niet zo luide maar zoete en zuivere stemgeluid van Steven de Jong harmonieert met dat van Ferdi Janssen op een manier die grote bewondering afdwingt. Zangtechniek en arrangementen maken de ogenschijnlijk simpele melodietjes tot een groot verstild genoegen. Zo mooi dat je nauwelijks durft mee te zingen.
Hetzelfde geldt voor het decor. Het is in de traditie van de Firma Rieks Swarte. Op het eerste gezicht onbeholpen en knullig, blijkt het in de loop van de voorstelling uitermate doordacht in speelsheid en verbeeldingskracht. Door het duidelijk bordkartonnen alpenlandschap met bergmeer vaart op een gegeven moment een stoombootje met stoomwolkjes die als watten uit de schoorsteen komen.
Alle rollen van deze operette worden door drie man vertolkt. Dit niet zonder omkleedpartijen en andere malligheden die je ook in de coulissen nog kunt zien. De rolwisselingen zijn niet allemaal te volgen, maar de makers hebben dan ook niet gekozen voor het volledig naspelen van het verhaal.
Tussen de bedrijven door vertelt Steven de Jong iets over het genre operette in het algemeen en de operette Im Weissen Rössl in het bijzonder. Het genre is ontstaan uit het vrolijke intermezzo dat tussen de serieuzere operabedrijven werd gespeeld. Die stukjes werden zo populair dat daaruit de opera comique ontstond, waarbij de erotische lading nog eens werd aangezet door de vrouwenrollen te laten spelen door courtisanes.
Eind jaren twintig, begin jaren dertig blies Ralph Benatzky het genre nieuw leven in door samen met Robert Stolz tot een gelukkige mix van muziekgenres te komen. Im Weissen Rössl werd een hit in Europa en op Broadway. En nu weer even in Nederland waar het de komende zomer zowel op de zomerfestivals Oerol als De Karavaan te zien is.
Dit lichtvoetige genre kreeg in de werkplaats van de Firma Rieks Swarte een raffinement mee dat pas na afloop tot de toeschouwer doordringt. Een van de gelukkige keuzen van de voorstelling is om de muziek en de liedjes centraal te stellen. Het is muziek die zich op oude platenhoezen als ‘Onsterfelijke melodieën’ laat aanprijzen. En in het geval van Im Weißen Rössl niet zonder reden.
Foto: Jacqueline van Eeden
Dag heren,
Met plezier vanmiddag jullie voorstelling Im weissen Rossl gezien in Zandvoort.
Leuk, originele invalshoek, maar helaas waren de teksten niet goed te verstaan, daardoor boet de voorstelling jammergenoeg aan kracht in.
Misschien een idee om hoofdmicrofoons te gebruiken.
Hartelijke groet,
Anna