Twee nieuwslezeressen bereiden zich voor op de uitzending. Een als showmaster uitgedoste stage manager jut het publiek op en drie, twee, een we gaan live. De begeleiding is in handen van het Nederlands Blazers Ensemble, de muziek wordt gedomineerd door gemanipuleerde stemsamples uit nieuwsuitzendingen van over de hele wereld, gelijktijdig te zien op een immens […]
‘Talentontwikkeling is al jaren een ondergeschoven kindje,’ zei artistiek leider van Opera Zuid Miranda van Kralingen onlangs in Theatermaker. Toch lijkt er langzaam beweging in te komen: Opera Zuid werkt al jaren met een vast ensemble jonge zangers en de Nationale Reisopera timmert aan de weg met het Resident Artist Programme. Twee jonge zangers, twee jonge musici en een pianist ontfermden zich over één van de meest bizarre eenakters uit de operaliteratuur:Il segreto di Susanna.
Ermanno Wolf-Ferrari (1876-1948) is zo’n naam die je eigenlijk alleen kent uit de geschiedenisboekjes. De Italiaanse/Duitse componist heeft geen heldendaden verricht, bleef in de schaduw van tijdgenoten als Mascagni en Leoncavallo. Zijn oeuvre – onder meer goed voor zo’n dertien opera’s – is compleet vergeten. Het is dan ook een aardige geste van de Nationale Reisopera om eens een werk van deze componist op het speelplan te zetten. Al bevestigde de premiere van Il segreto di Susanna de vermoedens: Wolf-Ferrari is niet voor niets op de rommelzolder van de muziekgeschiedenis terechtgekomen. Zeker in een low budget-uitvoering met piano, klarinet en cello heeft de muziek vrij weinig te bieden. Het is een aaneenrijging van muzikale stoplappen en citaten, alsof Wolf-Ferrari Bach, Schubert, Mozart en Verdi door de blender heeft gegooid.
De thematiek is al even bizar, al heeft het libretto in ons anti-rooktijdperk wel een grappig staaltje actualiteit meegekregen. De geur van sigaretten doet echtgenoot Chiel namelijk twijfelen aan de trouw van zijn vrouw Susanna. Pas aan het eind van de eenakter blijkt dat ze haar verslaving geheim heeft gehouden en steken de geliefden er samen één op: eind goed al goed.
Probeer van zo’n verhaaltje als regisseur maar eens iets te maken. Regisseur Xander Straat is daar wonderwel in geslaagd. Hij focust zich op de innerlijke conflicten van Chiel en Susanna waardoor het suffe verhaaltje bijzaak wordt. Het gaat om de emoties en overtuigend acteerwerk. Een lastige opdracht voor jonge zangers die vaak nog erg met hun stemtechniek bezig zijn. Iris van Wijnen en Bastiaan Witsenburg brachten het er echter zonder kleerscheuren vanaf en lieten in het Ainsi theater in Maastricht zien dat opera meer is dan zingen. Vocaal leverden Witsenburg en van Wijnen (die soms wel de neiging heeft om haar haar stem in de hoogte wat te forceren) eveneens een uitstekende prestatie.
(foto: Bastiaan van Musscher)
