Voor Theaterkrant schrijven meer dan dertig recensenten. In een serie interviews stellen we ze voor aan onze lezers. Vandaag: Evelyne Coussens, theaterrecensent en cultuurjournaliste bij onder meer Theaterkrant, Etcetera, De Morgen en Rekto:Verso. (meer…)
Ik voel amor is de titel van een nieuwe Nederpop-hit én een geestige voorstelling van toneelschrijver Elly Scheele en regisseur Eva Line de Boer. Het gaat over de persoon achter het imago van de zanger en de vraag hoe mensen zich online en offline blootgeven. In een aanstekelijke, tragikomische speelstijl ontspint zich een spannende driehoeksverhouding op de filmset.
Terwijl het publiek de kleine zaal van Theater Bellevue binnenkomt, is een vrouw (Kirsten Mulder) in een modieus geel werkpak al druk bezig. Ze controleert het decor, de techniek en maakt een praatje met het publiek. ‘Jullie zijn hier natuurlijk allemaal voor Viggo’, zegt ze. ‘Nou ja, daar ga ik vanuit.’ Maar zanger Viggo doet er nogal lang over om op te komen want hij is onzeker over zijn outfit. De vrouw heet Kate en is de producer van de videoclip ‘Ik voel amor’. In zweverige zinnen legt ze ‘het concept’ uit. Viggo wilde ‘een soort statement maken’, vertelt ze, en ook met de kostuumontwerper, ‘die in zijn werk social structures’ bevraagt, is ze echt superblij.
Als Viggo, een overtuigende rol van Amir Vahidi, eindelijk zijn entree maakt, krijgt de voorstelling vaart. In een extravagant kostuum, dat doet denken aan een theemuts op plateauzolen, presenteert hij zijn Nederpop-hit. Oftewel: hij drukt op een gettoblaster en playbackt erbij, niet eens in de maat. Even later verschijnt influencer Liz (Kimberley Agyarko) met haar selfiestick, om live verslag te doen van de opname van de videoclip, en dan is de chaos compleet.
Kate en Viggo hebben een relatie, maar in de videoclip speelt Liz zijn geliefde, want zij past beter in het ideale beeld. Zo op het eerste gezicht lijkt het een eenvoudig gegeven maar doordat de personages voortdurend door elkaars imago heen prikken blijft de voorstelling verrassend.
Vahidi zet een aandoenlijke Viggo neer, die nogal naïef in de wereld staat. Hij is een gemakkelijke speelbal van Kate en Liz. De twee actrices zijn goed aan elkaar gewaagd en als Liz de zwakke plek van Kate ontdekt draaien de machtsverhoudingen om.
De tekst is ironisch van toon en vol kwinkslagen naar actuele trends en thema’s. Het publiek wordt niet aangesproken met dames en heren maar met het genderneutrale ‘mensen’. Ook speelt de vraag of Liz gecast is om haar persoonlijke talent of vanwege haar culturele achtergrond. Ze zegt dat ze dat geen probleem zou vinden, maar gewoon wil weten waar ze ja op zegt.
De potentiële zomerhit gaat over de liefde van Kate en Viggo, maar Kate vertelt dat het thema eigenlijk veel dieper en abstracter is. Het gaat om afstand en nabijheid en hoe je jezelf weerspiegeld ziet in de ogen van de ander, en ook in de spiegelbollen van het decor. Ondertussen filmt ze hem ondersteboven, terwijl ze met haar camera op de grond ligt. Viggo vindt het te ingewikkeld en vraagt af en toe: ‘Kun je het nog één keer uitleggen?’ Hilarisch is de scène waarin Viggo losgaat, de regie overneemt en ook het publiek dwingt om mee te doen en in de maat met glow sticks te zwaaien.
Aan het slot zien we de aanstekelijke videoclip, doorsneden met beelden van de repetitie en de personages thuis, op straat of in het bos. Nu maar hopen dat het een hit wordt!
Foto: Bas de Brouwer
Een aanrader deze voorstelling. Luchtig maar met diepgang. Goede twists, en actueel zonder actueel te willen zijn.