Je hebt coverbands, en je hebt coverbands. Er zijn muzikanten die hun eigen draai geven aan andermans hits. En je hebt artiesten die oude acts willen laten herleven met identieke outfits, soortgelijke choreografieën en een stemgeluid dat akelig dichtbij het origineel komt. Zanger Timothy Drake, de voorman van ‘Queen Forever’, valt in de laatste categorie. Als hij in de huid van Freddie Mercury kruipt, doet hij dat compleet met plaksnor en in het befaamde gele jasje, dat de leadsinger droeg bij het laatste Queen-concert in ‘86.

Ongetwijfeld heeft Drake goed gekeken en geluisterd naar Mercury. In zijn optreden lijkt overal over nagedacht. Zo valt de premièredatum van theatershow I want to break free exact 25 jaar na het overlijden van Mercury. Geen toeval natuurlijk. De show zelf is een popconcert, waarbij de geschiedenis van Queen tussen de liedjes door wordt geprojecteerd. Deze intermezzo’s zijn minimaal, maar geven net genoeg context voor de mindere Queen-fan. Bovendien ontstaat zo een zekere logica, terwijl Drake lekker in zijn Mercury-bubbel blijft. Hij houdt zijn personage consequent vast, speelt de Queen-voorman met herkenbare gebaartjes en probeert ook zijn mimiek te evenaren. In 2010 drong de singer-songwriter uit Tilburg niet voor niks door tot de finale van de imitatie-talentenjacht ‘My name is’ (RTL4). Via een eigen cd in 2013 staat hij nu toch weer met andermans hits op de planken, maar zijn podiumplezier lijkt er niet minder op.

I want to break free is een energieke rockshow, een aaneenschakeling van hits waarbij Drake en zijn muzikanten de oorspronkelijke concertbeleving dicht benaderen. Te midden van een breed uitgemeten lichtshow en geluid op standje-net-iets-te-hard raust Drake lekker door, up-tempo zonder muzikale momenten om op adem te komen. Ieder nummer wordt gebracht alsof het de uitsmijter van de show is, waardoor het optreden bíjna ten onder gaat aan zijn eigen energie. Voor liefhebbers van de Mercury’s muziek, die niet bang is voor ruisende oren, is de voorstelling een mooie kans om even terug te sneaken naar het verleden. Hoe zeggen ze het ook alweer: ‘beter goed gejat dan slecht bedacht’?

Foto: Mike Vullings