Corona en veerkracht, corona en muziek, corona en inspiratie, corona en bezinning: het komt allemaal prachtig aan de orde in de muziektheatervoorstelling I am changing van Naomi van der Linden en Jeannine la Rose. Van der Linden formuleert het als volgt: ‘Ik was er doorheen, al mijn voorstellingen verdwenen op slag. De musical Tina werd stopgezet, repetities met 300 kinderen gingen niet door.’ Toch vond ze nieuwe kracht door eindeloos te luisteren naar Amazing Grace, het indrukwekkende gospelalbum van Aretha Franklin, uit 1972. Franklin noemt ze een ‘powervouw’.
Van der Linden en La Rose creëren op het podium van de Mary Dresselhuys-zaal in het DeLaMar Theater een intieme jazzclub. De ontvangst is gastvrij, met alle toeschouwers op gepaste afstand. Op het podium liggen wat theaterstoelen rommelig bij elkaar, alsof de club gesloten is. Pianist en arrangeur Paul Maassen begeleidt het tweetal voortreffelijk, of, zoals La Rose toegeeft: ‘Wat die man met zijn vingers kan…’
De zangeressen ontmoetten elkaar tijdens de repetities en het spelen van de musical The color purple en al snel hadden ze het idee samen een verhalend concert te geven over hun muzikale heldinnen, powervrouwen uit de geschiedenis van de blues, gospel en soul. Het zingen van songs als Reaching for Tomorrow van Ella Fitzgerald, liederen van het album Amazing Grace, een hommage aan Jill Scott en Bessie Smith worden afgewisseld met persoonlijk verhalen.
De titelsong van het programma I am changing is een gloedvolle keuze. Het lied komt uit de musical Dreamgirls (tweede acte) en gaat over een vrouw die haar leven wil veranderen: ‘I am changing / I’m gonna start right now right here.’ De vitale tekst vormt de leidraad voor het programma van Van der Linden en La Rose. Hoewel corona diep in hun levens heeft ingegrepen, zijn ze sterk genoeg om zodanig te veranderen dat ze overwinnen. Dankzij de muziek.
De herinneringen die de zangeressen vertellen aan hun jeugd en aan hun muzikale carrière zijn boeiend. Van der Linden ging als klein meisje met haar oma voor het eerst naar de musical en wilde zelf ooit ook zangeres zijn, ook daar staan en de muziek met toeschouwers ‘delen’. Het is haar gelukt. La Rose laat weten dat ze op de Overtoom in Amsterdam werd gebeld op haar oude Nokia (‘Een groot en zwaar toestel.’) en of ze auditie wilde doen. Dat zijn mooie momenten die het publiek een blik achter de schermen geven van twee geweldige zangeressen.
De voorstelling in DeLaMar is onderdeel van het programma Klein publiek, groot gebaar, dat bestaat uit voorstellingen speciaal voor een klein publiek (in het geval van dit theater 30 mensen), waarvan de opbrengst volledig naar de theatermakers gaat. Dat is een genereus initiatief en toont aan dat niet alleen de theaterkunstenaars zelf, ook een theater als DeLaMar beschikt over veerkracht in tijden van corona.
Foto: Melissa Schoemacher
Gisteren trapte de Veenfabriek de eerste van een reeks Zoldersessies af met een livestream vanaf Oerols Imaginaire Eiland. Eigenlijk zouden ze tijdens het festival op Terschelling de voorstelling Hoe het gaat spelen, maar die viel ten prooi aan corona. In plaats daarvan timmerden de makers in korte tijd een 25 minuten durende Zoldersessie in elkaar. (meer…)
Voor het eerst sinds 2012 gaat een ontwikkelinstelling voor musicals deel uitmaken van de culturele basisinfrastructuur. De eer is aan de nieuwe Stichting MusicalMakers. Zo luidde gisteren het advies van de Raad voor Cultuur voor 2021-2024. (meer…)
Tijdens de corona-lockdown werden we bijkans gebombardeerd door online voorstellingen; kunstenaars laten zich niet graag het zwijgen opleggen. Dankzij de vele huis-tuin-en-keukenvideo’s kregen we een inkijkje in de optrekjes van musici, zangers, dansers en acteurs. Jan-Peter de Graaff nam de soms aandoenlijk amateuristische filmpjes als uitgangspunt voor een professionele serie huiskameropera’s. (meer…)
Het leven als alleenstaande boerin is zó ingewikkeld voor de Twentse Hanna, dat er ze ‘krullen’ van in haar hoofd krijgt. Johanna ter Steege in de hoofdrol van de grootse muziektheatervoorstelling Hanna van Hendrik spreekt de zin in prachtig Twents dialect uit, en het beeld van die ‘krullen’ is ook al zo sterk. Het is maar een enkel detail uit een voorstelling die als ’theaterspektakel’ is geafficheerd, je zou het ook regiospektakel kunnen noemen. (meer…)
