Hoeheettut (6+) is een speelse ontdekkingstocht naar taal. Letters, woorden en rijmen buitelen over elkaar heen in uiterst geestige, beeldende scènes. Regisseur Lieke Benders en schrijver, illustrator en actrice Joke van Leeuwen zetten hun samenwerking voort in een voorstelling die kinderen op het puntje van hun stoel zet.

Teken een lijn en laat deze af en toe meebewegen met de kirrende geluiden van een baby. Hoeheettut begint meteen aanstekelijk. Afhankelijk van de tonen van het gekir, maakt de geprojecteerde lijn plots puntige piekjes en dan weer lange, lijzige krullen. Zelfs als volwassene kom je niet onder de humor uit van dat simpele spelletje. De toon van de voorstelling is gezet.

Dan verschijnt het hoofd van een grijze mevrouw boven een levensgroot, wit boek (tevens scherm) dat midden op het podium staat en waarvan de bladzijden ook werkelijk omgeslagen kunnen worden, een ontwerp van Marlies Schot. Er wordt een gigantische A getekend (aaaaa klinkt het bevestigend uit de kindermonden in de zaal). En waar staat die A allemaal voor? De grijze mevrouw heeft daar zo haar gedachtes over en die zijn origineel. ‘De A die staat voor een ezeltje dat geen E kan zeggen’ en zo somt ze, met ritmisch gevoel, nog een paar geestige voorbeelden op.

Hoeheettut is de derde productie die regisseur Lieke Benders maakt met Joke van Leeuwen. Tegenover Van Leeuwen, die zo’n beetje zichzelf – de schrijfster van het boek- speelt, zet Benders twee performers – Sarah Jonker en Jantien Fick – en dat zijn alleskunners. Ze spreken, ze bewegen, ze mimen en in hun maffe, witte outfits (kostuums Sanne Puyk) stappen ze als letter uit het boek. Hun timing is perfect. Eerst komt de I. Is dat nou een el, een pé of een bé? Er is wat twijfel bij de kinderen, maar dan wordt het puntje òp de i gezet en valt alles op zijn plaats.

Uitgaande van de letters heeft Benders scènes ontwikkeld, waarin niet alleen het levendige begin (de babygeluiden), maar ook de dood een plek heeft. De k en de t zijn het meest aanwezig. Eerst gaan ze met elkaar op de vuist om even later de basis te vormen van een scène rondom een dyslectische koningin met een kroon in de vorm van een k en een katheter in de vorm van een t. Ze probeert een toespraak  – en dat is ook met een t – te houden. Het is één van de vele momenten waarin het vrije, associatieve spel met letters en woorden zijn beslag krijgt. In dat spel komen zeker niet alle letters aan bod, maar interactief blijft het wel. Ook als Van Leeuwen de kinderen op het spoor zet van tegenstellingen en daarmee rijmen vormt.

Heerlijk al die energie in de zaal en daarmee is Hoeheettut niet alleen een zeer vermakelijke voorstelling maar op speels wijze ook educatief. Niet elk liedje wordt live gezongen en niet al het materiaal krijgt evenveel gewicht, maar dat nemen we voor lief. Achter het boek, waar ook kleurrijke animaties uit worden getoverd, hangen twee immense prints met stapels boeken. Een toepasselijkere voorstelling had ik niet kunnen bedenken als uitzwaaier van de kinderboekenweek. Samenvattend teken ik hier dan ook graag de A op: van aardig aanbevelingswaardig!

Foto: Bjorn Frins