Het begint met een saxofonist die de toon zet maar al snel het initiatief moet laten aan een tweede saxofonist die zich minstens zo uitbundig voorstelt. Twee steviger collega’s zorgen vervolgens voor wat muzikale grond onder hun voeten. Een man met een voorschoot hangt ondertussen achter hen een paar lakens over een waslijn waarop een landschap met molens wordt geprojecteerd. Het Artvark Saxophone Quartet is in de muziektheatervoorstelling Het polderbeest verzeild geraakt in de modder van de Nederlandse delta.

En in de polders wonen niet de meest opbeurende types afgaande op de teksten die John Buijsman voorleest of zingzegt. Buijsman heeft naast de musici een eigen rommelig hoekje op het podium met een tafeltje, wat stoelen en een kookplaatje. Als hij niet aan het woord is, houdt hij zich met huishoudelijke dingen bezig. Aardappels schillen of koffie zetten. Of het koken van een maaltje voor de musici dat de geur van de polder onaangenaam dichtbij brengt.

Peer Wittenbols heeft een aantal weerbarstige teksten voor Het polderbeest geschreven: vertellingen over een loner die met hangende pootjes thuis komt, het gladde verhaal van een onbetrouwbare versierder of het klaaglied van dikke Don Hendriks die door zijn vrouw gedumpt is. Ouwe-jongens-blues. Treurigheid met een prettige scheut humor.

De liedteksten van Buijsman gaan vaak soepel over in de muziek van het Artvark  Saxophone Quartet (Bart Wirtz (altsax), Rolf Delfos (alt), Mete Erker (tenor), Peter Broekhuizen (bariton)). Zij spelen een smakelijke mix van jazz met een beetje blues, met pakkende arrangementen, soms melancholisch, soms funky, vooral dankzij een ploppende bariton en soms een beetje hysterisch als de alten het op hun heupen krijgen.

Niet alleen de muziek en de tekst vloeien soepel in elkaar over. Regisseur Rob Ligthert heeft de enscenering doeltreffend simpel gehouden. Een verhaal wordt, begeleid door de musici, vanuit de leunstoel voorgelezen, sommige composities gaan vergezeld van een video of een choreografietje voor de vier al ietwat stramme heren, maar het gaat steeds allereerst om muziek en tekst. In Het polderbeest hebben de makers een mooie balans gevonden tussen lekkere jazz en theater.

Foto: Laura Andalou