Elke vijf jaar organiseren honderden vrijwilligers in Tegelen de grootste Passiespelen van Nederland. De voorbereidingen nemen gemakkelijk drie jaar in beslag. Groot was de teleurstelling dan ook toen slechts een paar weken voor de première de corona-uitbraak roet in het eten gooide. Meer dan een jaar later kunnen ze het eindelijk presenteren aan het publiek.
Het is Cees Rullens’ derde regie van De Passiespelen, waarvoor in elke editie andere tekst en muziek worden gebruikt. Ineke ter Heege en Jan-Jaap Jansen herschreven de tekst met nadruk op de vrouwenrollen en stevige discussies waarin ‘Sodemieter toch op’ een graag gebruikte frase is.
Het belangrijkst zijn de beide Maria’s en Josef van Arimathea, die als hoofdpersonen terugblikken op de kruisiging – het hele stuk is één grote flashback. Bij de hartstochtelijke getuigenverklaringen van veroordeelde vrouwen over misstanden als huiselijk geweld en verkrachting, valt de gematigde Jezus (Marcel Claessen), die met zijn witte hippie-outfit en kalme tred hoe dan ook opvalt, zowaar een beetje in het niet.
Van alle individuele acteerprestaties valt vooral Marjolein Smeets-Kuntzelaers op als Maria Magdalena, die keer op keer voor Jezus in de bres springt, als hij zelf weer vredig van het gewoel is weggelopen. En haar voor gek verklaarde zus Rebecca, gespeeld door Demi Schattefor, die Jezus het wonderlijke zinnetje toebijt: ‘Jij bent zeker nog maagd, net als je moeder.’
Erg knap van deze amateuractrices, want het is een enorm decor om te bespelen. De hele speelvloer van De Doolhof gaat eronder schuil, inclusief beplanting. Diana van de Vossenberg en Cor van Leipsig gebruikten gestapelde blokken, verbonden door trapjes, om een mediterrane stad te suggereren, waar de orde van gezag bepaalt hoe hoog je gezeteld bent.
In de bosjes houden de hellevegen zich schuil, de kritische jeugd hangt onderin rond. Bovenin de stad houden de norse grijze Farizeeërs de boel nauwlettend in de gaten en laten geen kans onbenut om met veel machtsvertoon grote, zware soldaten het podium op te sturen. De vele vluchtende stedelingen verdwijnen als muizen in alle hoeken en gaten van het spannende blokkendecor.
Het zijn vooral deze grootse scènes die mooie plaatjes opleveren. Hoogtepunt is de chaos en strijd op de markt, die komisch is verbeeld door tapijten, zilveren schalen en andere luxe goederen, die als opgegooide afstudeerhoedjes alle kanten op vliegen. Ze geven de nodige dynamiek aan het stuk in afwisseling met de kalmere scènes, de belangrijke gesprekken van twijfel en vertrouwen tussen Jezus, zijn moeder en Maria Magdalena. Een fantastische prestatie van de vierhonderd vrijwilligers uit Tegelen en omstreken.
