De set maakt het hun alles behalve gemakkelijk, maar de danstechniek van dit  negentien dansers tellende gezelschap uit China is indrukwekkend. Haze, ofwel stofregen, is de titel van het stuk dat het Beijing Dance Theatre de komende week opvoert in verschillende schouwburgen in  Nederland. Het Holland Dance festival mocht afgelopen donderdag de première hebben in het Haagse Theater aan het Spui.

De Chinese choreografe Wang Yuanyuan werkte aanvankelijk voor het Nationaal Ballet van China, waar ze onder andere furore maakte met  een balletversie van de film Raise the red lantern.  In 2008 richtte ze met lichtontwerper Han Jiang en designer Tan Shaoyuan haar eigen gezelschap op.

Het toneel is spaarzaam belicht met een glimp van amberoranje, er hangt een grijze mist, volle donkere cellogeluiden vullen de ruimte. Wie goed kijkt ziet dat de voeten van de dansers diep wegzakken in de verende vloer. Haze is een reactie op de crisis die in 2009 toesloeg. Een beladen thema, dat choreografe Wang Yuanyuan vooral vertaald heeft naar een sponsachtige verende vloer die de goed getrainde dansers voortdurend uit balans brengt.  Wang Yuanyuan  heeft haar choreografie opgedeeld in drie delen: licht, stad en kust. Gedurende de voorstelling ontstaat door de verende vloer een nieuw vocabulaire als de dansers  – vooral de mannen – zich laten vallen, langgerekte duiken maken of hoog opspringen. Maar desondanks wordt Haze zelden echt dreigend of gevaarlijk. Ook niet als een stofwolk van verontreiniging de stad binnendringt in deel twee, al is het vooral in dit deel met zijn dynamische duetten, dat Haze af en toe vleugels krijgt.

Het derde en laatste deel is vooral een spel van lijnen, waarin de stabiele rand van de trampolinevloer houvast biedt terwijl de dansers dieper en dieper wegzakken in het verende moeras. Yuanyuan weet mooie beelden te creëren, maar beklijven doen ze niet. Daarvoor is de structuur van Haze te weinig dwingend en de verende vloer helaas teveel een trukendoos.