Ze hangen als megavogelhuisjes in de bomen van het Amsterdamse Bostheater: een broodwinkel waar een bakker zijn kadetjes uitvent, een matroneum waarop een dominee zijn oecumenische preek declameert en een bouwkeet waarin een boswachter alle verdwenen diersoorten telt. Twee zaken in dit afgelegen dorpje vallen op: alle gesprekken worden gezongen en alle ramen zijn gesprongen. (meer…)
Mythe, sprookje, geschiedenislesje, moderne zedenschets: Hansa! van Beumer & Drost is een rommelpotje. Maar wat een vrolijk rommelpotje!
Het gezelschap rond Peter Drost – Beumer heeft zijn activiteiten beperkt nu de pensioengerechtigde leeftijd nadert – heeft sinds een poosje Deventer als nieuwe standplaats. Dat brengt een zekere verplichting met zich mee, vond Drost. Daarom stortte hij zich op de geschiedenis van de koekstad en kwam uit bij het Hanzeverleden.
Hij creëerde het denkbeeldige plaatsje Hankelvoort, een suf dorpje waaraan de tijd kalmpjes voorbijtrekt. Totdat er een wedstrijd wordt uitgeschreven: wie mag zich Hanzestad van de eeuw noemen? De burgemeester van het dorp ziet ineens mogelijkheden om haar dorp én zichzelf onsterfelijk te maken. Ze ziet de busladingen toeristen al voor zich.
Aan de rand van het dorp woont Vader, een wat stugge man die het nodige van de geschiedenis weet. Hij woont daar in een oude molen, samen met Dochter. Dochter kan niet lopen, kan mooi zingen en wordt bezocht door geesten.
Die geesten fluisteren haar een mythisch verhaal in over een kogge (‘het containerschip van de middeleeuwen,’ aldus Vader) die door toedoen van Poseidon zelve vergaan zou zijn vlakbij Hankelvoort. Dit verhaal presenteren als theaterspektakel, dat zou Hankelvoort zeker de prijs doen winnen.
De burgemeester ziet het zitten, het mannenkoor wil meedoen en zelfs de enige beroemdheid van het dorp (een soap-acteur van het type Geer & Goor) wil zijn steentje bijdragen. Succes gegarandeerd, zou je zeggen. Niet dus: Vader blijkt een integere kunstenaar die het artistieke resultaat hoger aanslaat dan een eventuele publiekshit.
Burgemeester: ‘Eindigt het niet met vuurwerk?’Vader: ‘Nee, dit drama eindigt in stilte.’
Gelukkig voor ons allemaal worden de hobbels genomen en eindigt de voorstelling-in-de-voorstelling met een gigantisch schip dat als een Vliegende Hollander door het luchtruim zweeft.
Michael Helmerhorst heeft dit alle kanten opschietende verhaal tot op de seconde nauwkeurig geregisseerd. De voorstelling heeft een heerlijk tempo en speelt ingenieus met de interactie tussen de acteurs en de eerder opgenomen filmbeelden. De slapstickelementen wisselen mooi af met de meer verstilde en de personages zijn strak getekend.
Waarom heeft Hansa! dan toch zo’n beperkte speelllijst? Kom op Hanzesteden Tiel, Nijmegen, Harderwijk, Oldenzaal, Zutphen, Ommen et cetera, boek deze voorstelling! Ter leering ende vermaeck.
Foto: Barbara Hommes