Van een tienjarig contract in het Excalibur Hotel op de befaamde Strip in Las Vegas naar een paar weken in een knusse circustent in het Utrechtse Griftpark. Corona viel in Las Vegas niet weg te toveren, maar Hans Klok heeft de brokstukken van zijn American Dream bij elkaar geveegd en is weer met frisse moed in Nederland begonnen. Na een aanloop met een aantal circuscollega’s in Utrecht en een paar tourneesteden volgt na de zomer de classy dinnershow Vegas in het nieuwe The Harbour Club Theater in Amsterdam.

De vrienden die Klok heeft meegebracht (‘Pamela Anderson kon helaas niet. Zij heeft een bingo.’) zorgen voor een gevarieerd circusprogramma, dat de treurnis van het afgelaste Wereldkerstcircus in Carré enigszins vergoedt. Klok kreeg de razendsnelle Nijmeegse diaboloartiest Michael Betrian op de radar toen die als 11-jarig ventje op een talentenjacht schitterde, waar Klok jurylid was. We zijn nu 14 jaar verder en genieten van een virtuoze show met eenvoudige middelen.

Ook de act van het Oekraïense duo Thousand Eyes behoort tot de hoogtepunten van de avond. Het tweetal slingert en zwaait als rubberen poppen door de lucht waarbij kracht en gratie in evenwicht zijn. Als je deze act op film ziet, dan moet je wel denken dat de beelden gemanipuleerd zijn. In het begeleidende muzieknummer horen we heel ironisch constant het woord easy.

Knap en vermakelijk is de Tsjechische eenwielerspecialist Pavel Bertini. Nou ja.., eenwieler…, in zijn slotact rijdt Bertini rond op een gevaarte van dertien op elkaar gestapelde wieltjes. Klok, die de onderdelen als een laconieke spreekstalmeester met humor aan elkaar praatte, vermoedt dat deze fiets niet snel gestolen zal worden.

En dan waren er ook nog optredens die in de categorie ‘je moet er van houden’ vallen, zoals de lasershow van het Argentijns-Nederlandse Duo Lugo, die meer drijft op elektronische techniek dan op artistiek vernuft. Ook de Globe of Death van het befaamde vijfkoppige gezelschap Dorios zal niet iedereen bekoren. Hun levensgevaarlijke nummer grenst aan totale waanzin. Met hun motoren razen ze oerendhard, en vooral oorverdovend, door een koepelkooi, de tent in een walm van uitlaatgassen achterlatend.

Net zoals in vrijwel alle circusprogramma’s is ook bij Hans Klok & Friends de clown de zwakke schakel, ook al heeft de veelvuldig terugkerende Kevinsky wel één goed nummer, waarbij hij het gevecht met een irritante vlieg aangaat. Een simpel idee, bizar en sterk uitgewerkt.

Maar het draait natuurlijk om Hans Klok zelf, de magistrale illusionist. Voor de bezoeker die weleens een show van Klok heeft gezien is de verrassing misschien niet meer zo groot. De metalen kisten, waarvan de deurtjes met een theatrale klap worden dichtgesmeten, de opzwepende muziek, de wapperende haren, de zwaarden, de vuurkooi waar een tegendraadse Jeanne d’Arc wél levend uitkomt. Dan is hij hier in de glazen box en zijn immer lachende assistente daar en een seconde en een zwaai met een groot doek later is zij hier en hij daar. Ook al is de verrassing wat minder, de verbazing en het vermaak en het ontzag blijven.

Naast de grootschalige acts met veel bijpassende showbizz-bombarie laat Klok ook verbluffende staaltjes van het kleine handwerk zien. De illusionist is ook een geweldige goochelaar. Het is krankzinnig, wat hij allemaal uit zijn mouw en mond schudt.

Corona heeft toch een voordeel opgeleverd. We hoeven niet naar de VS te vliegen om de grootmeester-illusionist te zien. De wereldtop komt uit Purmerend.