Lekker met je handen in de zwarte aarde wroeten, op zoek naar wortels, uien en venkels – wie wil dat nu niet? Theatergezelschap Blauw Gras nam dat als uitgangspunt voor de interactieve, beeldende jeugdvoorstelling Groenteland. De kinderen verzamelen zich rondom grote zakken aarde die verspreid staan in de schuur die naast Theater Heerlen is opgetrokken.

Het blijft een wonderlijk proces; je plant een zaadje en dat groeit vervolgens uit tot een heuse groente. Regisseur en artistiek leider Rachel Zweije wil met haar voorstellingen met kinderlijke verbazing naar het alledaagse kijken. Voedsel neemt een centrale rol aan in haar veelal interactieve werk; eerder maakte ze bijvoorbeeld al voorstellingen over tosti’s (Rachel’s Tosti Huis, 2007), koffie (Het regent koffiebonen, 2008) en soep (Soepmonsters, 2015).

De voorstelling begint spannend. Terwijl een tuinman in de hoek van de schuur met terracotta bloempotten de percussie verzorgt, dringt er een geheimzinnige vos (Adam Kissequel) de schuur binnen. Met fysiek, stil spel nodigt hij het jonge publiek uit zelf op zoek te gaan in de aarde naar knollen en rapen, zelf zaadjes te planten en vervolgens de aarde water te geven. De kinderen graven in de grote zakken en halen verschillende (houten) groenten uit de aarde. De verscheidene vormen en kleuren van de opgegraven groenten roepen een hoop herinneringen, fantasie en associaties bij het jonge publiek op.

Maar juist vanwege het interactieve uitgangspunt van de voorstelling, is het jammer dat het samenspel met het publiek vaak moeizaam verloopt. Kissequel heeft grote moeite de focus van vast te houden. Zijn spel is afwisselend in zichzelf gekeerd, of heel erg één-op-één gericht, waardoor hij nooit de aandacht van de hele groep heeft. Omdat de voorstelling ook geen heldere structuur heeft, gaan er grote delen verloren. Dan blijft het natuurlijk leuk om te graven en naar verstopte knollen en rapen te zoeken, maar het vindt nergens een daadwerkelijke theatrale of dramatische weerslag.

Na verloop van tijd, als de intrigerende opkomst en aanwezigheid van de vos aan impact heeft ingeboet, is het vooral onduidelijk wat Kissequel aan het doen is of van de kinderen verwacht. De losse onderdelen waar deze voorstelling uit bestaat – het zaaien, het oogsten, het verzorgen van de planten – komen nergens samen. De voorstelling eindigt ook even abrupt als dat ‘ie begon.