Een hysterische vrouw die haar man met zijn hoofd tussen haar benen probeert te wurgen. Kussengevechten, vliegende handtassen, teiltjes met kots en vertrapte tulpen. Bij Senf Theaterpartners gaan vier topacteurs voluit in Yasmina Reza’s De god van de slachting (2006).
Naar aanleiding van een futiel vechtpartijtje tussen hun elfjarige zoontjes, komen twee stellen bij elkaar. Onder het genot van een keurig kopje koffie en huisgemaakte clafoutis, willen ze de zaak beschaafd in der minne schikken. Maar ondanks alle goede bedoelingen, halen ze al snel elkaar het bloed onder de nagels vandaan. Een welbespraakte vader (Huub Stapel) handelt te midden van het gezelschap een lange reeks werktelefoontjes af. De drammerige vrouw des huizes (Johanna ter Steege) voelt zich duidelijk moreel superieur.
De opmerkingen worden steeds venijniger en de blikken pijnlijker. Maar als de clafoutis met stukjes appel, peer en kruidkoek in een hilarische overgeefscène (Anneke Blok) theatraal over een Kokoschka catalogus uit 1953 vliegt, gaan de remmen echt los. Het gezelschap verliest alle decorum en geeft zich over aan platvloerse scheldpartijen, hysterische huil- en driftbuien. Een fles rum maakt de chaos compleet.
De acteurs maken er groteske, goed getimede komedie van. Het spelplezier spat er langs alle kanten van af en het publiek komt niet meer bij van het lachen. Zoals de tekst van Reza voorschrijft, gaan de acteurs daarbij steeds wisselende allianties aan. Het is de mannen tegen de vrouwen, de visite tegen de bewoners, de winnaars tegen de verliezers. Totdat er zoveel kapot is gemaakt dat er alleen nog vier eenzame hoopjes mens overblijven.
Een eenvoudig decor, dat uit niet veel meer dan twee lange banken en een salontafeltje bestaat, geeft de acteurs alle ruimte om die wisselende constellaties ook fysiek vorm te geven. In de regie van Gijs de Lange zitten ze betekenisvol veraf, dichtbij of tegenover elkaar. Doordat de banken samen met de muren gedurende de voorstelling steeds verder uit elkaar schuiven, benadrukt het decor tevens de groeiende afstand tussen de ouders. Ondertussen schijnt vanachter de gordijnlamellen steeds feller licht.
Het zijn mooie ideeën in een verder vrij conventionele uitvoering van een al vrij klassiek toneelstuk. Na de succesvolle verfilming door Roman Polanski en een sterke recente opvoering in de kleine zalen door NTGent, voorziet deze versie in weinig nieuwe interpretaties. Je zou je daarom kunnen afvragen waarom Senf zich eigenlijk aan Reza’s toneelstuk waagt. Maar de Theaterpartners zullen met hun grotezaaltournee veel publiek voor het eerst met de tekst laten kennismaken en het komische talent van de acteurs zal ze daarbij niet teleurstellen.
Foto: Leo van Velzen
Huub Stapel
Johanna ter Steege
Anneke Blok
Paul R. Kooij
auteur: Yasmina Reza (teksten)
regie: Gijs de Lange
Meer info over deze voorstelling op Theaterencyclopedie.nl
data van Theatercollectie: Allard Pierson/Stichting TIN
Met de regelmaat van een Olympische kalender is er een Nederlands gezelschap dat Yasmina Reza’s God van de slachting tot ons brengt. Na Theatergroep Suburbia (2009), Senf Theaterproducties (2013) en Toneelgroep Het Volk (2017) komt nu Het Tuintheater met een versie – net als de Spelen een jaartje later. (meer…)
Je zou denken, de vlag kan uit, het feest kan beginnen en de levens van de vier leden van het gezin Mortier kunnen weer worden opgestart. Dochter Gaya (Kaatje Kooij) is na zeven jaar doodziek te zijn geweest, ‘schoon’ verklaard. Tegen alle verwachtingen in; iedereen hield rekening met haar sterven. (meer…)
De langverwachte, en gevreesde, besluiten van het Fonds Podiumkunsten zijn tijdens een persconferentie op het hoofdkantoor van het fonds bekendgemaakt door fondsdirecteur George Lawson, die eerder al liet weten dat het beperkte budget dat het fonds ter beschikking kreeg – van 39,5 miljoen naar 24,5 miljoen euro – zou leiden tot een slagveld. Niet alleen […]
Vrijdagavond 29 nov.2013 God van de slachting gezien in theater Isala te Capelle a/d IJssel begon om 2015, vooraf hoorden we er is geen pauze dus we stonden om 2140 uur weer buiten (’s middags hoorde ik dat Huub Stapel bij Pauw en Witteman om 2300 zou zitten) het kwam bij ons over als een vluggertje eerst even de voorstelling doen en dan gauw naar Hilversum voor de uitzending. Wij betaalden 2x 34.50 en dan om 2140 uur weer buiten te staan!!!Uitbundige recensies gelezen van de dagbladen, het was wel leuk maar recensies waren sterk overdreven, in de zaal heerste ook een zekere gelatenheid van wel aardig maar niet meer dan dat…..na afloop nog wat gedronken maar nergens om ons heen werd er nog nagepraat over de voorstelling…. wat een gezellige avond uit moest worden viel toch erg tegen, helaas….Peter Huijbregts en vriendin.
De voorstelling is geheel in overeenstemming met de bedoelingen van de auteur: duur ongeveer anderhalfuur en onder pauze. Zo wordt het dan ook overal, in vele landen, gespeeld.
Evenals de heer Huijbregts heb ik mij ook geërgerd dat het toneelstuk wel erg snel gespeeld werd zonder pauze. ik stond met anderhalf uur weer buiten….wel een erg korte avond voor veel geld!!
Gisteravond in stadsschouwburg Velsen naar G od van de Slachting geweest. Vond het zoals de reacties hierboven, helemaal niet kort of afgeraffeld. Heb erg gelachen om de acteurs. Heb dan ook een leuke avond gehad. Het had ook geen meerwaarde gehad als het langer had geduurd, tijdsduur was goed zo.