Giovanni’s room (1956) van James Baldwin is een literaire mijlpaal in de homosexuele emancipatie. Ryan Djojokarso verwerkte de driehoeksverhouding van David, Giovanni en Hella tot een dansvoorstelling, waarin de liefde het nooit wint van de wanhoop.

Als je Amerikaan bent en zwart en homosexueel en je leeft rond 1950, dan kun je je heil maar beter overzee zoeken. James Baldwin ging naar Parijs, waar hij ook zijn beroemde roman Giovanni’s room situeerde. Daarin wil David met Hella trouwen, maar terwijl zij in Spanje nadenkt over zijn aanzoek, stort hij zich in een liefdesaffaire met barman Giovanni. Bepaald niet halsoverkop: zijn hevige verlangen en zijn remmingen gijzelen elkaar. ‘His touch could never fail to make me feel desire; yet his hot, sweet breath also made me want to vomit.’ Die botsing van emoties is natuurlijk een mooi gegeven voor een dansvoorstelling.

De kamer van Giovanni was volgens het boek eigenlijk niet groot genoeg voor twee mensen, wat voor dans dan weer erg onhandig is. Ate Jan van Kampen maakte daarom wel een afgebakende, maar veel grotere ruimte. Daarin heeft Antonin Rioche de rol van David en Christiaan De Donder die van Giovanni. Ze dansen een duet van toenaderen en wijken. Als de een zijn hoofd tegen de borst van de ander wil aanleggen, deinst die terug. David wil en wil niet. Daaruit ontstaat een vogelachtige balts, en later aanraking, harmonie en versmelting. David weet dat dit misschien het mooiste is dat hij heeft meegemaakt en dat er een einde aan komt. Arthur Rosenfeld leent zijn stem aan de fragmenten uit de roman.

De vrouw in het spel gooit roet in het eten. Gerty Van de Perre is op de achtergrond vaak aanwezig als zangeres van ijle, langzame, bezwerende frasen; Jorg Schellekens maakte een mooi geluidsontwerp. Soms neemt ze deel aan het spel. De voorstelling neemt meer afstand van haar dan het boek.

Rioche danst met een begeerte die hij wel toelaat, maar die bijna altijd tweeslachtig is, omzoomd met aarzeling, wroeging en wanhoop. Zijn gekwelde blik is wat eenduidig. Christiaan De Donder, voormalig danser bij Conny Janssen, maakt zijn rol van begeerde man helemaal waar. Hij houdt rekening met Davids reserves, maar duwt hem ook steeds een stukje verder. De Donder is bijzonder elegant, met eindeloze armen aan schouders van elastiek. Samen laten ze de vervoering en de tragiek van de gedoemde relatie mooi zien.

Foto: Rob Hogeslag