We zijn allemaal verschillend maar leven samen in een en dezelfde wereld. Een kunstenaar kent zichzelf maar wil verhalen vertellen die uitstijgen boven het particuliere. In Ghost track nemen Harijono Roebana en Andrea Leine ons daarom mee naar onbekende gebieden. Negen dansers en een gamelanensemble laten op hartverwarmende wijze zien dat je elkaar kunt ontmoeten zonder jezelf te verliezen.
Ze zijn veranderd, de dansers van LeineRoebana. Voor de Indonesische dansers en musici geldt dat natuurlijk ook. Toch zijn ze aan zichzelf gelijk gebleven. De choreografen hebben hen meegenomen op een reis door een wereld die oost en west omsluit. In hun bagage alle fascinaties waarmee het duo de afgelopen twee decennia een betekenisvol oeuvre heeft opgebouwd. De relatie tussen dans en muziek, tussen afzonderlijke lichaamsdelen en verschillende muzikale componenten. De balans tussen pure dans en danstheater, beweging en woord. De overeenkomsten en verschillen tussen man en vrouw, geschiedenis en eigen tijd.
Aan het begin van de voorstelling is de vertoonde wereld nog overzichtelijk ingedeeld: muziek en dans, oost en west. Het eerste woord is aan het gamelanensemble, dat niet melodieus en kabbelend start, zoals we wellicht verwachten, maar met ferme klappen op een batterij percussie-instrumenten. Daarmee is de toon gezet: ze zijn blij dat ze hier zijn en zullen alles op alles zetten om de dansers in beweging te houden. Dan doorkruisen de eerste twee LeineRoebana-dansers de ruimte, gevolgd door drie Indonesische dansers die met hun zelfverzekerde martial arts-posen pas op de plaats maken.
Elkaar leren kennen begint met goed kijken naar wat de ander doet en dat gebeurt hier ook. De Aziaten aanschouwen met enige verbazing het onophoudelijke, onverwachtse en grillige gekronkel door de ruimte en het wegschieten van de hand die door een impuls ergens vanuit de torso wordt aangedreven. De Europeanen bewonderen de rust vanuit het krachtige zwaartepunt onderin het lijf, de diep doorgebogen knieën met standvastige voeten en het verhaal dat een nauwkeurig gevormde mudra (een term uit Indiase cultuur waarmee een symbolische houding van de hand wordt bedoeld) in een notendop vertelt.
Gaandeweg de voorstelling schuiven solisten en groepsformaties, doorgaande en staccato energieën, traditionele en eigentijdse bewegingen steeds meer als kleurrijke lagen over elkaar. Ook in de klankwereld doorsijpelen elektronische complexe seriële ritmische patronen à la Reich en Glass lokale akoestische tradities uit Bandung. We horen een danser prachtig zingen, zien musici innemend acteren, zien een prins uit een eeuwenoud heldenepos contemporaine dans incorporeren.
Wat we uiteindelijk voor ons zien is een wereld waarin plaats is voor alle mogelijke opposities. Dankzij een groep geweldige performers die een vliegtuiglading aan energie door het lijf en door de ruimte laat stromen en zo hemel en aarde verbindt. Dit is een gezelschap waarvan ieder individu overeind blijft in een solo maar zich tegelijkertijd weet te voegen in een harmonieus unisono. Allemaal hetzelfde, allemaal verschillend. Zij hebben het ontdekt en het publiek plukt daar de zoete vruchten van.
Foto: Deen van Meer
‘Als je iets moois ziet, geef ze een geluid. Dat zijn deze supertalenten gewend.’ Eigenlijk wil choreograaf Lloyd Marengo met die introductie zeggen dat het voor de vijf beginnende makers, begeleid door zijn hiphopgezelschap, best even wennen is om tijdens drie korte optredens te shinen in de beleefde stilte van een donkere theaterzaal. (meer…)
De ambities zijn groot, zo blijkt uit het korte openingswoordje van Marieke Dijkwel, ‘dramaturg publiek’ bij Theater Rotterdam (kort gezegd: een theaterdeskundige die regisseurs begeleidt in hoe voorstellingen overkomen bij toeschouwers). De fusie van de Rotterdamse Schouwburg, het Ro Theater en Productiehuis Rotterdam staat sinds april onder nieuwe leiding van choreografe/theatermaker Alida Dors (43), naar eigen zeggen sterk gevormd door de vechters- en dromersmentaliteit van de ‘hiphopattitude’. (meer…)
We zijn gewaarschuwd voordat Ghost Stories begint. De Britse horror-anthologie zou ‘momenten van extreme schok en spanning’ bevatten. Wie gillend de zaal uitrent, mag niet meer terugkomen. Of dat in de Nederlandse versie gaat gebeuren, lijkt onwaarschijnlijk. Ghost Stories is een verrassend tamme voorstelling, die suspense inruilt voor geluids- en lichteffecten om een reactie uit te lokken. (meer…)
Oude popsterren spelen soms wie ze eens waren. Dat geldt ook voor Harry Been, de hoofdpersoon in de muziektheatervoorstelling Ghost track. Te veel praatjes, te popi, te wispelturig en te onzeker. Na twintig jaar niets van zich te hebben laten horen wil hij weer een nieuw album opnemen. Opnametechnicus Tommy heeft geregeld dat dat in […]
Een oude vrouw zit midden op het toneel achter een tafel, bezaaid met ingelijste foto’s. Herinneringen. Is ze thuis? Een actrice in haar kleedkamer? Ze begint te vertellen. Herinneringen. Hoe ze als klein kind Marta Becket zag acteren in New York. Hoe Marta naar haar lachte toen ze het applaus in ontvangst nam. En daarna […]
