In zijn nieuwe show maakt Roué Verveer de balans op nu hij de vijftig is gepasseerd. Het lijf is ondanks uitbundig trainen onverminderd aan het aftakelen, hij is tevreden over zijn vrouw en zijn werk en verder wenst hij de rest van zijn leven met nieuwe dingen niet meer mee te hoeven doen. De inspiratie is ver te zoeken.

Gewoon Roué is zijn tiende show en heeft een ingetogen decor waaruit zijn stand-upachtergrond duidelijk blijkt: microfoonstandaard, kruk, waterglas. Meer dan zichzelf en zijn brede grijns heeft Verveer niet nodig om mensen een leuke avond te bezorgen. Met af en toe een goedgeplaatst armgebaar, zoals wanneer hij een lange oorhaar mimet die tegenwoordig elke nacht weer aangroeit, weet hij de zaal binnen no time voor zich te winnen.

Inhoudelijk is er echter ook weinig nieuws onder de zon bij de kersverse vijftiger. Zo weinigzeggend als de titel is, zo weinig geïnspireerd is het materiaal. Na een leuke opmaat over sollicitatiegesprekken, het ouder wordende lijf en een ietwat lange toelichting over zijn aarzeling prostaatonderzoek uit te laten voeren, lijkt de inspiratie op.

Niet meer meedoen met nieuwe dingen is de verdere insteek van zijn programma. Problematisch genoeg zijn deze zogenaamd nieuwe dingen al jaren geleden uitgemolken. Zoals popmuziek (‘de jaren ’70, ’80 en ’90 waren het best’) of dat stokoude onderwerp van hippe alternatieven voor koffie (‘ik ben afgehaakt na Latte’).

Wie dacht dat er een zelfbewuste draai komt aan de ouderwetse insteek dat oude heteromannen nieuwe dingen – met name dingen die jonge mensen belangrijk vinden  – maar lastig vinden, vergist zich. Er is geen spoor van de beloofde zelfspot en zelfreflectie. Onder het mom van ‘mensen proberen me voor hun politieke karretje te spannen, laat me gewoon met rust’ gaat Verveer het grootste deel van zijn show behoorlijk tekeer over issues van vijf jaar geleden. Was Verveer dan echt al klaar met alles toen hij vijfenveertig was?

Hij gaat bijvoorbeeld alle letters van LHBTIQA+ af met voor alles vanaf T een grapje met als uitgangspunt: ‘ik begrijp er niks van’. Dat is niet nieuw: meer comedians willen het hebben over het regenboogalfabet, ook Theo Maassen en Lenette van Dongen behandelen het onderwerp in hun actuele shows (toch een oudere generatie). Maar waar zij onder de streep vriendelijk zijn, maakt Verveer zich om onduidelijke redenen kwaad. Het belangrijkste probleem: je hebt ook deze grapjes allemaal al wel eens gehoord of gelezen, jaren geleden.

‘Doe wat je wil, maar laat mij met rust’, herhaalt Verveer een aantal keer ter verzoening. Klaarblijkelijk maken vegetariërs, klimaatactivisten en trans mensen hem op social media het leven zuur door hem te vragen hun idealen te steunen. Nu gebruikt hij zijn podium om het tegenovergestelde te doen. Met trots. Gelukkig kent hij zijn publiek goed. Voor de mensen in de zaal lijkt het ook een enorme opluchting te zijn. Even stoom afblazen.

Toch was enige zelfrelativering op zijn plek geweest. Wie aan de ene kant zegt ‘doe wat je wil’ en aan de andere kant duidelijk maakt dat hij zijn toilet niet wil delen met mensen met een ander geslachtsdeel dan hijzelf (ongeacht wat zij zelf willen) maakt het de ander op z’n minst lastig. Vink je minder dan zes van Joris Luyendijks zeven vinkjes aan? Laat Verveer dan inderdaad maar even met rust tot hij is gekalmeerd.