What You See Festival sluit haar tweede editie af met Gender Eclectic, een afwisselende avond waarin dansers, scholieren, een zangeres, spokenwordartist en filosoof elk vanuit hun eigen invalshoek reflecteren op gender en identiteit.
Dat leverde een grote en boeiende variatie aan invalshoeken op, met wel een hele grote verscheidenheid aan thema’s.

Als eerste kwam Simon(e) van Saarloos aan het woord, filosoof en onderzoeker die twee dagen in residentie was bij het What You See Festival om ‘de spier als feministisch issue’ te onderzoeken. Ze deelt alvast enkele bevindingen en vertelt hoe zij als kind gespierder was dan de meeste meisjes. En hoe dat ‘vleugje mannelijkheid’ haar meer maakte dan ‘alleen’ vrouw. En wat er allemaal mis is met die aanname.

Ook de Vlaamse woordkunstenaar Hind Eljadid gaat in op de positie van ‘de ander’. Met krachtige voordracht deelt ze haar gedachten in gedichten, waarbij ze ingaat op de problemen van ‘de ander’: menstruatie, verkrachting, gebrek aan onderwijs. Waarom doen we daar niets aan, is haar vraag? ‘Zijn we ze soms vergeten?’

Tof is de verscheidenheid aan dans die is geprogrammeerd. Circular van choreograaf Adriaan Luteijn toont de kracht van een beperking, door de bewegingskwaliteit van een danser wiens motoriek afwijkt van die van de rest in te zetten als bewegingstaal voor de overige twee dansers. De vijf dansers van House of Vineyard laten weer een hele andere kant van het spectrum zien met ballroom. Hun armen waaieren als vlinders om hen heen, terwijl ze de catwalk ownen en liggend op de grond de meest onmogelijke poses aannemen, de torenhoge hakken in de lucht.

Daarnaast is de Nederlandse première van Ruffle van choreograaf Carlos Pons Guerra te zien, oorspronkelijk gemaakt bij het Britse gezelschap Rambert. Ruffle betekent opschudden of opzetten, en als twee haantjes dagen de dansers elkaar uit. Ze zetten voorzichtig een stap in elkaars richting, om de voet die vooraan staat uitdagend heen en weer te schudden. Ze testen elkaar, en elke stap tot toenadering is ook een stap naar het ophemelen van het eigen ego.

Ze springen op elkaar, schudden hun benen voor elkaar uit en draaien over elkaar heen. Uitdagend en worstelend, om dan toch plots in een gepassioneerde omhelzing te belanden. De lijn tussen worsteling en liefkozing, veiligheid en gevarenzone is dun. Dit duet over twee mannen in de slaapkamer werpt vragen op over je kwetsbaarheid tonen in de slaapkamer en over de machtsverhoudingen tussen twee geliefden.

Het festival heeft echt geprobeerd om mensen met verschillende achtergronden en kennis een stem te geven. Ook scholieren van de Gender & Sexuality Alliance zijn present, met een krachtige boodschap: ‘wij willen dat onze kinderen kunnen zijn wie ze willen zijn.’

Als er dan aan het einde toch nog ruimte is om zelf te dansen en het podium op te komen, wordt de diversiteit even echt gevierd met al die verschillende mensen op het podium. Het vormt een swingend einde van Gender Eclectic en het What You See Festival.

Foto: Benedict Johnson