Een zwerfhond in een slagerij, dat is vragen om problemen. En dat is precies wat gebeurt in Freddie en de worstenkoning, een knap gemaakte voorstelling van Theater Gnaffel in samenwerking met Story Based Media die helaas een goed verhaal mist.

Het begint veelbelovend. Hondje Freddie – die naam heeft hij dan nog niet – wil je meteen in de armen sluiten. Wederom valt op hoe verbluffend goed de poppen en het spel van artistiek leider Elout Hol zijn, zeker in samenwerking met Mark Haayema. Hun timing is vanaf de eerste seconde perfect en juist doordat zij als poppenspelers totale rust en controle uitstralen, vergeet je beiden meteen en kijk je alleen nog maar naar de poppen.

Ook slagersdochter Bibi is een mooie creatie, en het is een slimme vondst om de volwassenen – Bibi’s vader en even later de asielbewaker – louter vanuit het perspectief van het hondje te tonen: we zien dus alleen metersgrote benen. Als visueel grapje is dat doorgevoerd in de grote oude hond, waarvan we juist alleen de bovenkant te zien krijgen. Ook mooi is de vileine kat die als verteller de verschillende scènes becommentarieert en aan elkaar praat. Ronduit hilarisch is Bibi als zij in een slim gemaakt decor het hondje uit het asiel bevrijdt als ‘super-Bibi’, hem Freddie noemt en de slagerij in weet te smokkelen dankzij veel geklim en geklauter.

Alle ingrediënten voor een voorstelling in de beste Gnaffel-traditie zijn dus aanwezig. Bijna. Want met geweldige poppenspelers, een prima decor en een flinke dosis humor ben je er niet. Hier wringt misschien wel het meest cruciale element: het verhaal. Een swipe story levert niet automatisch spannend theater op. Het verhaal van Story Based Media-creative producer Heleen Suèr is simpelweg te mager, te voorspelbaar en ontbeert – op de al genoemde scène in het asiel na – spanning of diepgang.

Een gemiste kans, want er wordt veel aangestipt: Bibi die alleen haar boterhammetje eet omdat de anders schoolkinderen haar worst willen; Bibi die nadrukkelijk precies moet doen wat haar vader zegt en die boodschap overbrengt op Freddie; Freddie die door de vader aan de ketting wordt gelegd maar kiest voor de vrijheid als Bibi hem de kans biedt. Thema’s genoeg om ook voor de allerkleinsten de voorstelling meer te laten zijn dan louter prachtig poppentheater.

Het wordt allemaal vol overtuiging gespeeld, daarvoor vijf sterren, maar alle aanzetten tot een écht boeiend verhaal en dito voorstelling worden jammer genoeg te snel weg, eh, geswiped, waardoor deze voorstelling weliswaar goed is, maar veel beter had gekund.

Foto: Erik Franssen