Net als het publiek zit, klinkt er een mannenstem uit de luidsprekers. De man koketteert met het vette Franse accent van zijn Engels. Hij maant ons tijdens de voorstelling niet te roken, niet te eten of te drinken, geen sex te hebben in de zaal, onze gevoelens niet te uiten, en nog zo het een en ander. Om, na een pregnante pauze, af te sluiten met: ‘Dit was een grap, hoor! Heb een fijne avond!’

Zo begint Extension van Cirque Inextrémiste, nog tot en met zaterdag te zien op festival Noorderzon in Groningen. De Franse groep combineert klassieke circus-oubolligheid – naast de melige intro ook het bekende tromgeroffel wanneer een act zijn hoogtepunt nadert – met moderner ogende media. Op het toneel van de Groningse Stadsschouwburg staan en liggen enkele zeer fors bemeten houten planken en oranje gespoten gasflessen.

Eerst doen twee leden van de groep balanceeracts met dat materiaal. Dan verschijnt het derde lid ten tonele, met een heuse graafmachine op rupsbanden. Dankzij de hydraulisch bediende graafarm met zijn getande bek zwieren de planken spoedig door de ruimte, met daarop de andere twee ‘inextremisten’. Het slot is spectaculair – de intro hintte al in die richting.

Maar er zit weinig tempo in de voorstelling. Ik miste ook een eigen idioom of beeldtaal, zoals in het wonderschone l’Immédiat, waarmee Camille Boitel Noorderzon 2012 opende. Of een nieuwe invulling van de klassieke circussfeer, zoals het plechtige en tegelijk dreigende Sans Objet van Cie111, de opening van Noorderzon 2013.

Cirque Inextrémiste laat het publiek in de voorstelling participeren. Voor aanvang worden blaaspijpjes en balletjes van schuimplastic uitgedeeld. En tegen het einde plukte de groep een oudere vrouw uit de voorste rijen, die een tijdje mocht meezwieren op de plank. Zo te zien vermaakte zij zich uitstekend, en de zaal nog beter. Voor mij zwierde dit moment te dicht langs de rand van een toeschouwer voor paal zetten.

De blaaspijpjes hadden een voorspelbaar gevolg. Voordat de voorstelling goed en wel was begonnen, lagen de meeste balletjes al op het podium of in de zaal. Behalve de vele kinderen bliezen ook hun vaders opvallend enthousiast mee. Af en toe bliezen de artiesten balletjes terug. Het had iets verveeld-landerigs. Echte interactie was het niet, meer een beetje dollen met elkaar. De acrobatie is dik voor elkaar bij Cirque Inextrémiste – nu de bezieling nog.

Foto: Solene Mossard