Zou toch leuk zijn als de eerste Marsmissie in 2023 een (bas)klarinet, hobo, fagot en saxofoon aantreft op de Rode Planeet. Niet uitgesloten, want dat er (blaas)muziek zit in Mars bewijst het Calefax Rietkwintet in coproduktie met Oorkaan in de muziekvoorstelling Enkele reis Mars (6+).
Een rijzige capsule op het verder lege podium laat er geen misverstand over bestaan. We gaan vanmiddag daadwerkelijk de ruimte in. Als jongetjes met hun nieuwe speelgoed dralen Raaf Hekkema, Jelte Althuis, Oliver Boekhoorn, Ivar Berix en Alban Wesly bewonderend rond hun vervoermiddel naar hoger sferen. Muziek is hun taal en gesproken tekst ontbreekt dan ook in Enkele reis Mars. Dus komt het aan op mimiek en slapstickachtig geklooi met een ladder om de aandacht vast te houden voordat de vijf daadwerkelijk aan boord gaan en de reis kan beginnen.
Dat gaat ze nog behoorlijk goed af. De Calefaxers weten hoe ze kinderen kunnen betoveren. Hun voorstelling De muziekfabriek werd in 2012 uitgeroepen tot beste muziekvoorstelling voor kinderen (Junge Ohren Preis) en met een repertoire dat eeuwen omspant is er altijd wel een compositie voorhanden die past bij het moment. Regisseur Dagmar Slagmolen laat de mannen vervolgens aan boord gaan om muzikaal hun eigen lancering te begeleiden. De basklarinet van Althuis legt een mooie sonore bodem als raketmotor waarop de andere leden van Calefax improviseren. Rook en vuur onder de machine en flitsende lichtjes doen de rest. Lift off!
Dan komt de machine van Calefax ook echt op stoom. De ‘Chaconne voor viool’ uit de Partita Nr 2 van Bach (arr. Jelte Althuis) vormt de magistrale soundtrack voor de reis, hier en daar ruw maar functioneel onderbroken door de soundscapes van Wouter Snoei. De panelen waaruit de raket bestaat, draaien rond en geven zicht op de muzikanten die zelf de andere kant opdraaien. Veel meer is er ook niet te zien, maar dat deert niet.
Eenmaal geland krijgt Arvo Pärts Pari intervallo een fraaie uitvoering met een soort orgeltjes waarvan de pijpen als zuurstofflessen op de rug worden gedragen. Of er leven is op de Rode Planeet? Vooral veel heen en weer schietend geluid dat door de astronauten van Calefax wordt gepaaid met Close-encouter-of-the-third kind-achtige communicatie. Met muziek dus; van eerdergenoemde Bach tot Stravinsky en eigen composities. Als het Marsgeluid zich uiteindelijk laat verleiden en vangen in een van Aarde meegebrachte kist, blijkt de vreugde van korte duur. Het klimaat op Mars is verpest, leven onmogelijk, en zo komt het triomfantelijk ingezette ‘Jagdlied’ van Schumann (arr. Raaf Hekkema) hortend en stotend tot stilstand. Een mooiere metafoor voor muziek als zuurstof van het leven, op welke planeet dan ook, is bijna niet denkbaar.
Foto: Ronald Knapp
