‘La fille qui joue avec son corps, qui ouvre sa gueule.’ Gevoelige liedjes ten gehore brengen, recht uit het hart, is een kwaliteit van de Zwitserse Eugenie Rebetez, die pas wat later naar voren komt in haar voorstelling Encore tijdens het Tweetakt festival dat haar voor de tweede maal presenteert. Dat Rebetez haar lichaam languit gestrekt op een skippybal kan laten stuiteren, als een struisvogel kan lopen en haar vlees kan laten schudden, daarvan heeft zij het publiek dan al flink doordrongen. En dat levert hilarische en confronterende scènes op.
Sterrendom staat hoog op het lijstje van velen tegenwoordig, getuige de grote belangstelling voor talentenshows. Die thematiek vindt steeds vaker de weg naar het theater. Ook bij Rebetez ligt de rode loper op het toneel te lonken, al blijkt zij zich er ook onder te kunnen verstoppen. Vrouwelijk, wulps en wispelturig, haar eigen verschijning staat centraal, weinig houdt zij verborgen voor het publiek. Het korte zwarte jurkje bedekt nog net haar voluptueuze billen. Gaan zitten en dat ook nog een beetje bevallig doen, is een hele opgave.
Rebetez begroet haar toeschouwers en legt contact. Wat niet direct helpt is de Franse taal waarmee zij het publiek aanspreekt, al schakelt zij vlot over naar Engels of een zinnetje Nederlands. En al vraagt ze telkens bevestiging van haar publiek, net zo gemakkelijk neemt ze die ene toeschouwer telkens weer op de korrel tot het ongemak van de situatie voelbaar wordt. Veel publiek was er niet bij haar voorstelling in het Huis in Utrecht, maar het bleek Rebetez niet in de weg te staan om zich vol in haar onewomanshow te gooien. Overtuigend speelt zij met verwachtingspatronen en regelmatig overrompelt ze met sterke vondsten. Rebetez is een begenadigd performer, van alle markten thuis. Met een grote sensibiliteit in haar dans en zang en onverschrokken in haar risicovolle acties.
Foto: Augustin Rebetez
