Als via een oude radio Somewhere over the rainbow, Waarheen, waarvoor en We’ll meet again klinken weten de oudere toeschouwers gelijk hoe laat het is: hier valt een sterfgeval te betreuren. De jongere kijkers mogen nog heel even in het ongewisse blijven, maar ook zij worden niet snel daarna geconfronteerd met het onvermijdelijke: de dood. (meer…)
Dobber is een eend die is geboren in een verkeerd lichaam. Hij heeft namelijk niks met kroos, of met slapen in een ‘vies nest’ met gore takjes. Dobber wil in een bed slapen, met een deken van dons. En in een huis, in plaats van in een nest. Kim van Zeben brengt het verhaal van Dobber in de muziektheatervoorstelling Eendje.
In deze jeudtheatersolo speelt Kim van Zeben in de allereerste plaats nieuwsjager Pia Putman, voorzien van een microfoon-met-plopkap en een eigen show op de radio. In die hoedanigheid is ze op zoek naar ‘echte verhalen’. Zo stuit Pia op de eend Dobber, die vertelt over zijn vreselijke jeugd: namelijk als eend op een vijver, met een moeder en broertjes en zusjes. Niks vreselijks aan, voor een eend, ware het niet dat Dobber geen eendenleven wil en niet in de sloot wil wonen. Uiteraard wordt hij door zijn familie niet begrepen.
Het verhaal dat Dobber aan Pia vertelt, is vormgegeven als een roadtrip van de eend die op zoek is naar een huis dat er vooral uitziet als een mensenhuis. Onderweg komt hij personages tegen zoals Theo de rat, Henk de bouwvakker en twee straatkatten.
Alle personages behalve de radioreporter, de bouwvakker en een loketjuffrouw zijn handpoppen (poppen: Marlyn Coetsier en Tamar Stalenhoef). Kim van Zeben bedient ze allemaal en in haar eentje, wat nu en dan voorspelbaar maar wel grappig leidt tot een tekort aan handen om ze tegelijk te bespelen. Van Zebens grote kracht is dat ze beschikt over een bewonderenswaardig arsenaal aan ‘stemmetjes’ en accenten, die ze in hoog tempo achter elkaar en door elkaar heen kan inzetten. Zoals in de scène waarin Dobber praat met zijn moeder, een broertje en een zusje en ieder zijn eigen stemmetje krijgt. Ze kan zelfs zingen met verschillende stemmetjes en accenten.
In een decor waarin Van Zeben met behulp van minimale middelen voortdurend nieuwe locaties bouwt (decorontwerp: Marlies Schot), met slapstick-bewegingen en veel quasi slowmotion (regie: Marije Gubbels), komen alle avonturen van Dobber op weg naar een gelukkig bestaan aan bod. Het resultaat laat zich het beste omschrijven als cabaret voor kinderen.
De plot zwalkt nogal, vertoont rare uitschieters, onlogische sprongen en inconsistenties. Zo is vreemd dat radioreporter Pia live opduikt op plekken waarover de eend vertelt. De raamvertelling wil juist dat die eend achteraf, in de radiostudio, zijn geschiedenis komt vertellen. En de verborgen boodschappen zijn nu en dan misschien wat te hoog gegrepen voor de kinderen in de zaal, maar ze zijn dan weer wel besteed aan de meegekomen ouders.
Van Zeben is vooral bekend van rollen in musicals zoals Woef Side Story, Pluk van de Petteflet, Minoes en Jan, Jans en de kinderen. Ze heeft een groot komisch talent en is een goede poppenspeler. Daardoor komt ze weg met alles wat misschien niet helemaal klopt.
Foto: Casper Koster