De voorstelling Hier zit niemand op te wachten van BonteHond en Orkater richt zich op het behalen van successen in een maatschappij waar beter, sneller en groter nooit goed genoeg zijn. Wat betekent een zinvol leven en wat gebeurt er wanneer je vergeet wat je allemaal moet presteren? (meer…)
Koopzondag, kort voor kerst. Half Almere passeert ons op weg naar een van de vele winkels. Het miezert. In een partytent naast ons kun je gratis op de foto met de Kerstman en zijn bel. In het tentje van jeugdtheatergezelschap BonteHond starten wij een theatrale route tegen eenzaamheid, getiteld Een Maatje of een Praatje en nadrukkelijk bedoeld als gelegenheidsproject.
Regisseur Pieternel Bollmann zette de route in de avonduren in elkaar met ‘gewone’ Almeerders, die eerder een keer zijn geïnterviewd voor een voorstelling of stadsproject en graag nog eens iets met BonteHond wilden doen. Mensen uit het asielzoekerscentrum of de schuldhulpverlening, van de lokale voetbalclub of de jeugdtheaterschool. Judith Faas, vanaf 2021 artistiek leider van BonteHond, bedacht deze laagdrempelige, gratis toegankelijke theaterroute, met medewerking van Humanitas en de Vrijwilligers en Mantelzorg Centrale Almere.
En zo komt het dat we in tentje nummer 2, halverwege de drukke winkelstraat, kinderen onbevangen dialoogjes horen vertellen uit dierenverhalen van Toon Tellegen. Over de kraai die mismoedig in de weer is met zijn zwarte verendek. Een tekst die symbool staat voor solidariteit met iemand die depressief is, maar daar hebben deze jeugdige Almeerders (gelukkig) nog geen weet van. Een jongetje strekt zijn armen als kraaienvleugels en danst vrolijk tegen de wanden van de partytent.
We krijgen telkens een vraag mee, op weg naar een volgend tentje. Zodat we onderweg in gesprek raken. We merken op dat bijna iedere bezoeker voor cijfer 2 kiest, op de eenzaamheidsschaal van 1 tot 5. Dan haalt één iemand dapper haar 4 onder haar jas tevoorschijn, en vertelt desgevraagd dat ze vrienden heeft, maar gesprekken alleen over ‘ditjes en datjes’ gaan.
Eenzaamheid, zo hebben we in tentje 1 gehoord, is niet hetzelfde als alleen zijn. Het gaat over de kloof tussen het contact dat je hebt en dat je zou willen dat je hebt. En over de neerwaartse spiraal als het je niet lukt daar iets aan te doen.
In tentje 3 horen we korte verhalen van mensen die hun eenzaamheid proberen te verwoorden. Zoals een weduwe die na de dood van haar man alleen nog als mummie voor het raam kon blijven zitten. Hoe verrast ze was toen haar buurman spontaan een bordje eten bracht. Of de gevluchte Syriër die met de maan boven Damascus ook een deel van zichzelf verloor. Maar toch probeert voorbij de duisternis te blijven denken. Aan het slot krijgen we van een trainingsacteur een kort lesje ‘smalltalk’: 1) zoek een overeenkomst, 2) stel een vraag, 3) luister echt, vraag door of haak aan.
Bij een kopje warme chocomel in het kleurige kantoor van BonteHond mogen we dat direct in praktijk brengen. En zo eindigt een pril tochtje door de sociale raadsels van deze tijd. En vooruit, ook door het hart van Citymall Almere, op miraculeuze wijze uitgeroepen tot Beste Binnenstad 2017-2019. Voordat we de stationshal induiken, op weg naar huis, werpen we nog een blik op de kerstman. Ook hij zit eventjes alleen, met zijn bel.